Alpenweek

Twee jaar geleden begon het heuvelrijden voor mij in Nijmegen, het jaar daarop werd dit vervolgd in Limburg. Dit jaar was het tijd voor de volgende stap: de Alpen.

Dag 1: Oz-station en Villard Regulas

Vorige week zondag vertrokken Roy en ik richting Frankrijk voor onze gezamenlijke Alpentraining. Na een voorspoedige nachtelijke autorit kwamen we in de vroege ochtend aan op onze plaats van bestemming Chalet Beyond in Oz station. Boven in dit skioord op ruim 1350 meter stonden Maarten en Els ons reeds op te wachten en konden we direct aanschuiven voor het dagelijkse ontbijt.

Hierna kleedden we ons snel om want ondanks het chronische slaaptekort konden we niet wachten om direct de beentjes te testen. Ondertussen was de lucht aardig dichtgetrokken en in de stromende regen glibberden we naar beneden. Op 100 meter afstand van het dal hadden we het echter zo koud dat we besloten om te draaien en maar weer direct naar boven te rijden. Bij de eerste bocht besloot Roy mij af te snijden (of keek ik niet goed uit ?) en met een snelheid van 6 kilometer per uur ging ik in slow-motion naar de grond. Lekker begin van de klimweek.

Afijn, dan maar snel opkrabbelen en naar boven scheuren om warm te worden en de verwondingen te verbinden. Dit was echter makkelijker gedacht dan gedaan want we kregen direct 10% voor onze kiezen. De klim is ongeveer 7,5 kilometer lang en gemiddeld zo’n 8% met aan het einde een ruim 2 kilometer lang stuk van 9 a 10. Kortom, toen we boven waren hadden we direct onze Alpendoop gehad en moest er even een siestaatje ingelast worden. Details: klik hier.

Twee uurtjes later trok de lucht helemaal open en vertrokken we per auto naar het dal voor een rondje Lac du Chambon (richting de Glandon) en voor het gevoel deden we ok maar direct de klim naar Vilard Regulas. Deze achterdeur naar Alpe d’Huez is een mooie klim. Er wachtten ons een 9-tal haarspeldbochten, waarbij de hellingpercentages van bocht-tot-bocht nogal verschillend zijn. Sommige stukken laat de Edge 800 5 a 6 % zien, dan weer staat er ruim 10% op de teller met uitschieters richting de 14.

Bij bocht 8 voelen we echter weer regenspetters en naar aanleiding van de ervaring van die ochtend besloten we om om te draaien en de dag voor gezien te houden.
Alles bij elkaar een leuk eerste dagje met een totaal van 45 kilometer en ruim 1300 hoogtemeters. Om half acht schuiven we aan bij het traditionele avondeten dat ook de komende avonden van een hoog niveau zal blijken te zijn. Wat is het toch heerlijk als je half pension hebt . Details van dit ritje: klik hier.

Dag twee: le tour du plateau Matheysin par la Morte

Na het eclatante succesgevoel van gisteren (geen spierpijn dus deze morgen in combinatie met een euforische voorpret) komt het overschattingsgevoel weer snel terug en besluiten we een ouderwets toertochtje te gaan maken die ons over 2 cols zal voeren: le tour du plateau Matheysin par la Morte. Deze tocht zal ons langs de randen van nationale park Ecrins voeren.
En we gaan niet alleen want Erik, fietsbegeleider buiten dienst die dag, zal met ons meegaan. Deze kanjer (Alpe duZes, marmotte, bijna beroeps) die een verre neef van Max van Heeswijk schijnt te zijn en altijd met een bidon gevuld met Fantomalt blijkt te rijden is na 10 kilometer dan reeds omgedoopt tot Max Fantomalt. In een hoog beentempo (tip van Max, goed voor het warmrijden) rijden we de eerste 20 kilometer in de richting van Grenoble om ter hoogte van Sechilienne het gebergte in te rijden.

De klim naar Col de la Morte is zo’n 15 kilometer lang en overbrugt ruim 1000 meter hoogte en zal ons met een gemiddelde van 7% (met uitschieters naar 10) naar 1368 meter voeren. Het volledige parcours van deze klim voert over een mooie bosweg met zeker een stuk of 8 haarspeldbochten.
Eenmaal boven voert een glooiende weg je over het plateau met hier en daar nog een pittige klim om uiteindelijk naar Valbonnais te leiden alwaar de 22 kilometer lange klim ons naar Col d’Ornon zal leiden.

Deze klim begint makkelijk met zo’n 3 a 4 % maar eindigt toch nog verraderlijk met 9 a 10 % en na 70 kilometer ga je dat toch wel voelen. Roy had daar geen last van en was alvast naar boven gereden maar Max had ik nog steeds in het vizier en kort na elkaar kwamen we alledrie boven op 1371 meter hoogte.

Hierna stoven we werkelijk naar beneden met snelheden tot ruim 60 kilometer per uur over de de korte kant van de Ornon. Beneden redden we naar de auto terwijl Max nog even als een echte prof de weg omhoog ging nemen naar Oz. Wij vonden ons zelf een klein beetje schuldig dat wij gemotoriseerd naar boven gingen maar het uitgeputte gezicht van Max bovenaan deed ons beseffen dat het zo goed was geweest voor de 2e dag (kijk hier voor de details). Ruim 93 kilometer met bijna 2000 hoogtemeters en het mooiste moest nog komen: het geweldige avondeten van Maarten en Els !

Dag drie: Vilard Regulas, Alpe d’Huez en Oz-station

Deze dag begon al schitterend met een prachtig ochtendzonnetje en een verademend ontbijt in Chalet Beyond. Vandaag zouden we kennis gaan maken met de hele klim naar Regulas en de laatste 6 bochten van Alpe d’Huez. En als toetje zouden we de hele klim naar Oz gaan doen, een pittig programma.

Eerst 7 kilometer de berg afknallen om vervolgens amper warm geworden te gaan klimmen naar Regulas. Zoals eerder genoemd is deze klim er 1 van op en af. Zo rij je ruim 10% en even later is het weer 6 of 7. Al met al een prachtige klim waarbij we in bocht 3 werden opgeschrikt door het knetterende lawaai van een kettingzaag waarover later meer.

Dertien kilometer later waren we reeds naar 1500 meter geklommen en kwamen we uit bij bocht 6 van de Alpe. Hier vandaan klommen we naar het uitgestrekte wintersportoord dat er totaal verlaten bij lag. Langs de finish van de Tour redden we nog even door tot we tot onze knieen in de sneeuw stonden op 1900 meter hoogte. Adembenemend was het om hier bijna helemaal bovenaan de berg te staan die nog helemaal bedekt was met sneeuw. De skiliften waren overigens tot vorige week gewoon nog in dienst.

Hierna lekker afgedaald en via Regulas kwamen we weer langs bocht 3 alwaar de kettingzaag gestopt was maar waar nu 2 ambulances stonden. Wat had de houthakker niet goed gedaan tijdens het lezen van de handleiding van de kettingzaag ?

Op 838 meter begonnen we aan de laatste klim van de dag, die naar Oz-station. Wat als een rustig uitrij-beklimminkje gepland stond, mondde natuurlijk onder aanvoering van Roy al snel uit in een tijdrit naar boven waarbij de passages boven de 10% echt pijn deden maar in amper 38 minuutjes waren we boven. Volledig verrot maar ook hier bood Chalet Beyond uitkomst want voordat we konden aanschuiven voor het wederom copieuze diner konden we de inspanningen van de dag doen vergeten in de sauna en de jaccuzi. Wat een weelde…
Een heerlijke zomerdag was ons deel geweest waarbij we wederom 1900 hoogtemeters (details klik hier) aan onze zegekar bonden in nog geen 60 kilometer. Daar doen we in Limburg ongeveer 2x zo lang over…

Dag vier: Alpe d’Huez en de balkonroute

Een beetje emotioneel en gespannen warden we al vroeg wakker. Terwijl het ochtendzonnetje ons alweer toescheen bedachten we dat dit onze laatste Alpenrit zou gaan worden en ook de rit waarbij we dan eindelijk Alpe d’Huez voor onze kiezen zouden krijgen. En hierna zouden we ook nog de door Roy bewieroookte balkomroute genaamd “les balcons d’Auris” gaan doen.

Met de auto naar beneden en op de fiets vervolgens door het dal naar Bourg d’Oisans. Onderaan de klim stonden al 2 cracks te wachten die deze klim al eerder hadden gedaan en zich voordeden als enorm geroutineerde bedwingers van de Alpe. We werden een beetje stil van deze mannen en lieten ze alvast maar vertrekken om niet in hun kielzog te hoven verbleken bij hun meesterlijke beklimming van deze Alpenreus.

Na 5 minuten vervolgden we onze weg en wat schetste onze verbazing: bij bocht 18 (je telt terug van 21 naar 1) reden we reeds achter ze. En dat terwijl we zeer rustig het eerste steile stuk waren aangegaan. We speerden er al kletsend voorbij en bij bocht 16 waren ze totaal uit het zicht verdwenen. Wat kunnen uiterlijkheden toch misleidend zijn. Bij bocht 5 werd het wat minder steil (tussen de 7 en 10 %) en bij bocht 13 kwamen we een jongetje van 11 op zijn MTB tegen die onder luide aanmoedigingen van zijn vader ook de berg aan het beklimmen was.

Voor we het wisten waren we Huez al voorbij en hadden we nog maar 5 bochten te gaan. Ik hield mijn hartslag lekker in de gaten en die kwam dan ook niet boven de 82% en bij bocht 3 liet ik de ontketende Roy gaan om even later op 2 minuten achterstand in 1 uur en 5 minuten euforisch boven komen. Het was geen makkie gebleken maar al met al goed te doen. De uitdaging voor de volgende keer zal een tijd onder het uur zijn ben ik bang.

Hierna nog even door naar de finish waar de kleine man van 11 een half uurtje later boven kwam. Onvoorstelbaar fit en nog met een aardig tempo ook. We reden weer naar beneden en net voor bocht 16 sloegen we af richting La Ville. Hier staat een leuk cafeetje en na een verfrissende cola en een heerlijke capucino begonnen we aan een adembenemde route bovenlangs de berg. Hier en daar moest nog flink geklommen worden maar uiteindelijk warden we hiervoor ook minutenlang beloond met de meest fenomenale uitzichten richting les Deux Alpes en nog verder.

Bij Le Freyney spoten we de afdaling in en via het dal kwamen we weer uit in Bourg. Hier genoten we traditiegetrouw van een halve meter stokbrood raclette bij onze broodjesmevrouw.
Moe maar enorm voldaan reden we naar het begin van de klim naar Oz zodat we nog een slordige 160 meter omhoog moesten. Daar stond de auto reeds te wachten om ons omhoog te brengen naar ons heerlijke onderkomen. Deze dag had ons ook weer de nodige kilometers (80) en hoogtemeters (1900) gebracht) en was een waardige afsluiting geweest van een fantastische Alpenweek ! Voor details: klik hier.

Tot slot: leve Roy en Chalet Beyond

Mijn eerste kennismaking met het klimmen in de Alpen is een zeer geslaagde geweest. Niet alleen bleken mijn Hollandsche bovenbenen ruim geschikt voor de soms forse percentages maar ook het prachtige weer en de waanzinnig mooie omgeving waarin je je een aantal dagen bevindt, maken het tot een onvergetelijke week.

Daarbij komt dat Roy in zijn eigen woorden “een geweldig ventje” is waarmee het goed toeven en rijden is waarbij hij ook nog eens rekening houdt met mijn mindere klimkwaliteiten. Bedankt gozer voor een een geweldige week !

Rest mij nog om iedereen een verblijf bij Chalet Beyond aan te prijzen. Voor een absurd laag bedrag word je hier de hele dag in de watten gelegd door een bijzonder vriendelijke en zeer kundige crew met de nodige tips vanuit hun eigen fietsachtergrond. Niet alleen de accomodatie en de ligging van Chalet Beyond zijn geweldig, de verzorging van de innerlijke mens verdient ook een grote pluim.

Overigens word ik hierbij ondersteund door Ron Blaauw, van het gelijknamige 2-sterren restaurant in Amsterdam, die net als wij ook elke avond (totaal uitgewoond) zijn waardering uitsprak over het geserveerde 3-gangen diner. Maarten, Els, Haico en Erik alias Max Fantomalt: driewerf hoera voor jullie !