Op de foto met de vinder van mijn “verloren” tas die nooit echt verloren was…
Dat zit zo. Ik zat in het vliegtuig met een bekende wielrenner die net als ik ook even wat trainingskilometers ging maken op Mallorca samen met zijn gezin. Natuurlijk had ik mijn fietsmaten al gelijk op de hoogte gebracht van het feit dat ik eindelijk een wielrenner van mijn kaliber had gespot bij de gate. Vraag: hoe ga je dit bewijzen ?
Natuurlijk ga je zo’n sporter niet vragen of hij met je op de foto wil want dat wil hij natuurlijk helemaal niet. Als hij het al zou doen dan is dat omdat uit pure beleefdheid, mediatraining of omdat hij geen nee kan zeggen. Niet lastig vallen dus maar wat dan ?
Gelukkig kwam de sporter in kwestie zelf met de oplossing. Eerst stalkte hij mij na aankomst op Mallorca door vlak bij ons te gaan staan bij de bagageband en even later kwam hij ook naast mij staan bij de autoverhuur. Ik dacht nog: “als hij maar niet met mij op de foto wil”. Maar hij maakte geen aanstalten om dat te vragen. In plaats daarvan bracht hij mijn tas met alle digitale fiets-aankopen van de laatste jaren naar het kantoor van de gevonden voorwerpen. Deze had ik 4 nanoseconden even alleen gelaten aan de balie om 2 meter verderop te tekenen voor ontvangst van de auto.
Toen ik ontdekte dat mijn tas verdwenen was kreeg ik een paniekaanval die gepaard ging met het in mijn hoofd voorbijschieten van alle verdwenen items inclusief het (meestal) forse aankoopbedrag. Dag heerlijke fietsvakantie, hallo echte wereld. Terwijl ik al schuimbekkend hysterisch door de vertrekhal heen en weer rende op zoek naar iets van wat ook maar enigszins op mijn natuurlijk allang in Palma verhandelde gadget-tas leek, tikte mijn vrouw mij op de rug.
Volgens haar wist die meneer daar iets verderop er wellicht iets van want die had net een tas gevonden. Ik probeerde zo ontspannen mogelijk naar de betreffende meneer te lopen maar in werkelijkheid zal ik er wel naartoe gesprint zijn met in koeienletters HELP op mijn voorhoofd want toen ik bij de meneer aankwam gaf hij gelijk aan dat hij net een witte rugzak had afgeleverd bij Lost and Found Office iets verderop.
Hij was nog niet uitgesproken of de Mallorcaanse meneer die ondertussen in het bezit was van mijn tas, kwam naar ons toegelopen met een kwitantie die hij af wilde geven bij de autoverhuur. Een lichte euforie maakte zich van mij meester en gelukkig werk ik in het onderwijs. Daar zijn alle dagen een aaneenschakeling van hoge toppen en diepe dalen en daarom ben ik door de jaren heen getraind in het tegen de klippen op in mogelijkheden denken en het verbinden van missing links op de momenten dat de adrenaline uit je oren spuit.
En dus zag ik mijn kans schoon. Ik liep naar vinder van mijn “verloren” tas en bedankte hem uitvoerig voor zijn rol in deze hele zaak. En als dank wilde ik graag een foto van ons samen maken. A made him an offer he could not refuse. En dus pakte zijn vrouw mijn reeds uitgestoken Iphone aan en maakte het plaatje dat als bewijs ging dienen voor mijn fietsmaten. En ook maar gelijk op Twitter gezet natuurlijk: De vinder van mijn “verloren” tas #nikiterpstra #held
Met een grote glimlach op mijn gezicht, mijn kapitale rugzak op mijn rug en een gedenkwaardige foto in mijn Iphone, liep ik het luchthavengebouw uit. Mijn Iphone gaf een kort piepje ten teken van een binnengekomen email:
Dear Mr Broekhuizen,
My name is Mauricio and I am the supervisor at the Lost&Found office in Palma de Mallorca (Spain) airport , I contact you , because we have found one rucksack at the airport and I would be pleased to check and confirm that these are yours and you could get it back .
Please I am waiting for your answer to pmiobjhallados@aena.es
Best regards
Mauricio
Lost and Found Office Palma de Mallorca Airport
Oficina de Objetos Hallados / Lost and Found Office
Godzijdank. Dit mailtje had geen minuutje eerder moeten komen want dan had ik kunnen fluiten naar mijn foto…..
