Vandaag na een een feestje gisteravond toch maar op de fiets gestapt met Bring-me-home-Pim en Meneer Verstand. En dat had ik beter niet kunnen doen..

Vanmorgen keek ik stiekum tussen de gordijnen door en het weer was net als de halve week hiervoor: nat, koud en een keiharde wind. Net zo keihard als mijn hoofdpijn van de dag ervoor. Dat heb je als Oranje halverwege de dag al moet spelen. En omdat het tegen Japan was werd er niet alleen bier geconsumeerd maar ook sake (en limonecello, bubbelwijn en heel veel taart maar dit terzijde). Kortom: in coma gelegen maar de patient was nog niet hersteld.

De mannen waren natuurlijk weer onberispelijk  en topfit ogend op tijd en buiten was het nat en koud. Voordeel was dat ik zelf de route had gemaakt en dus mentaal op die bijna 80 km was voorbereid. Tergend langzaam kleedde ik me aan, pakte en bepakte mijn fiets maar toen was het dan toch zover: rondje Spijkenisse kon beginnen.

Eigenlijk wel een prachtig rondje. Langs de Oude Maas strekt namelijk vanaf Zwijndrecht een groene strook zich uit tot Spijkenisse met namen als Koedood, Kooiplas en Klein Profijt. Dus eigenlijk rijd je redelijk beschut en je hebt het gevoel dat je door een heel lang park cq bos rijdt. 30 km over heerlijk asfalt tot aan de brug van Spijkenisse.

Hier de Oude Maas over, omgekeerd en wederom langs de Oude Maas weer terug om vervolgens langs het Spui te rijden naar de pont die exact op de helft van de route ligt. Het Spui is een getijdenrivier in Zuid-Holland die de verbinding vormt tussen de Oude Maas en het Haringvliet en de scheiding tussen de voormalige eilanden Putten (zieVoorne-Putten) en de Hoeksche Waard. Het Spui is ontstaan door de stormvloed van 2 november 1532 waarbij met de dijkdoorbraak de verbinding van het Spui met de (Oude) Maas tot stand kwam. Het Spui kan uitsluitend per boot worden overgestoken.

Dus tussen Nieuw-Beijerland en Hekelingen het Spui overgestoken voor de andere 40 km. Met windje mee in de rug dwars door de Hoekse Waard in een kaarsrechte lijn op huis af want de beentjes waren al redelijk moe. Lekker beschut achter de brede ruggen van die 2 andere topatleten viel het allemaal nog wel mee achteraf. Na zo’n 77 km, 2 bruggen, 1 pont en een tunnel bereikte ik moe maar voldaan na 2u24 mijn thuishaven. 32 km gemiddeld maar wel met een hoge hartslag, het effect van alcohol ?. De details kan je hier vinden.

Wat verder nog rest (naast het bedanken van mijn trouwe makkers voor het thuisbrengen) is het feit dat The Dark EPO (TDE) eindelijk in training is ! De levertijd van zijn Trek gooide wat roet in het eten maar hij is bijna zover dat hij mentaal, psychisch, geestelijken lichamelijk een tochtje met de boys aandurft. Ik gok op aanstaande dinsdag voor een rustig inrijdtochtje en hopelijk hebben we er weer een aspirantlid bij deze week. Hopelijk gaat Roelof (niet persoonlijk bedoelt hoor) dan niet mee want dan gaat TDE natuurlijk zelf nooit meer mee en kan de 2e fiets (na de van Knielian) in de uitverkoop onder de noemer z.g.a.n. !