Eindelijk werd er weer eens op een doordeweekse zondag gefietst !

Ruim voor negen uur zat Pim al aan de koffie met 1 schepje suiker, niet lang daarna gevolgd door Freccia die deze gelegenheid maar aangreep om zijn gehele groene outfit uit de kast te halen. Aldus met een groene pijl en een roze fiets van Pim maar snel  de wijk verlaten richting Zwijndrecht.

Dijkje over naar Alblasserdam en van daar uit over Oud Alblas de benevelde en winderige polder in. Het was toch slechts drie dagen geleden dat deze blonde held in zijn korte broek en mouwloze shirt over diezelfde wegen reed, genietend van een heerlijke nazomerdag. Een zomer die vanmorgen wel erg ver weg leek maar gelukkig was ik in goed ingepakt gezelschap. Pim en ik overigens in een Boelaart-jasje (ga je eeuwig plezier van hebben jongen…) en Freccia gewoon in shirt met lange mouwen onder het groene geheel. Overigens leeft Freccia in de veronderstelling dat hoe sneller je je warm aankleed om je te wapenen tegen herfst en winter, hoe kouder je het krijgt omdat je er ook weer snel aan went (of zoiets).

Ik had het in ieder geval niet koud maar dat kwam voornamelijk door het straffe tempo dat er aan de dag werd gelegd ondanks de pittige wind tegen tegen. Achterlangs Bleskensgraaf via Brandwijk naar Ottoland en vervolgens steeds verder de polder in over Goudriaan. Freccia begon hem al flink te knijpen want zover was hij nog nooit de binnenlanden van de Graafstroom ingereden. Vanaf  het Laantje onder Noordeloos kwam de wind al weer een beetje in de rug en we snelden af op Giessenburg.

En wat zich daar afspeelde was echt beneden ieder peil. Blijkbaar goed op de hoogte van het parcours en dus ook op de hoogte van de belangrijkste bergpunten van de dag vloog als een duveltje uit een doosje onze Pim vanuit derde positie de beroemde brug op en ging ouderwets juichend met beide armen omhoog weer naar beneden. En dit terwijl de overige peletonleden zich al klaar maakten voor een korte stop om wat proviand naar binnen te werken. Het mag voor zichzelf spreken dat Pim de rest van de rit met een brede grijns heeft afgemaakt. Een grijns die nog net zichtbaar is op de door Marjolein (toen al weer terug vanuit de Jeugdkerk te Giessen Oudkerk, aanvang iedere zondag om 9.00) genomen foto. Dit meisje zal thuis haar relaas hebben gedaan over haar ontmoeting met de drie westerse mannen maar zij zal waarschijnlijk schouderophalend in het kolenhok worden gegooid omdat vaderlief natuurlijk niets geloofd van alle heldhaftige verhalen die wij haar in 2 minuten tijd op haar mouw en korte rok spelden.

Afijn, nu de dag toch al verziekt was reden we maar snel verder richting Hardinxveld en als ik me niet vergis zat Freccia al de hele weg te neuriën. Hij had de hele weg al een lekker nummer in zijn hoofd en verdomd, dat had ik dus ook al. Eerst maar even het nummer laten horen:

Waanzinning nummer toch ? De zanger van de Sheer doet mee op zang met deze dansmannen. Ik denk dat dit nummer wel binnenkort in 1 van mijn spinningslessen zal opduiken.

Luid doorneuriënd reden we over Wijngaarden weer richting bewoonde wereld en ik meende te horen dat Freccia zei dat hij er aardig doorheen zat. Dat zal ik wel verkeerd gehoord hebben want de keren hiervoor dat ie meereed deed hij dat met ogenschijnlijk veel gemak. Maar toen we na veel gedraai en gekeer de Papendrechtse brug opreden, Pim zijn kunststukje van Giessenburg nog een keer wilde flikken maar helaas waren we enorm alert natuurlijk en was de brug ook 900 meter te lang, ging Freccia vol over Pim heen. Ik er achteraan met mijn  laatste krachten en zowaar bleef ik achter hem hangen. Dit maakte hem blijkbaar enorm opgewonden want hij schoot pardoes uit zijn SPD-pedaal. Ik er voorbij en omdat ik deze bergpunten niet weer verloren wilde laten gaan door een Zandwijkje, reed ik verschrikkelijk verzurend naar boven alwaar ik constateerde dat mijn vrienden in geen velden of wegen waren te bekennen. Ik pinkte snel een traantje weg en liet ze beneden ogenschijnlijk emotioneel neutraal weer bij komen. En dit allemaal in het kader van: nooit gedacht, toch gekregen.

Einde van het verhaal was dat Freccia zonder vooroverleg afsloeg richting terras van Villa Augustus voor 4 stukken taart en wij nog omkeerden om hem te zoeken. Al met al een ouderwetse ochtend met mijn beide kompanen en dat er maar nog veel mogen volgen voordat de winter invalt. Tegen die tijd zal Freccia toch wel iets warmers hebben aangetrokken en laat ik Pim nooit meer achter mij een bruggetje oprijden…..