Kamptochtje

Soms heb je gewoon een excuus nodig om een mooie rit te maken. En dus kwam het atletiekkamp van onze kids wel erg goed uit dit weekend.

Vrijdagavond werden alle sportieve Parthenon-jeugdleden ingeladen in een bus (geen OAD) en naar Loon op Zand gereden. En geheel in de traditie worden ouders vervolgens verzocht om de zondag daarop hun volledig uitgerangeerde kroost ter plaatse op te halen om ze achter in de auto te hijsen en naar huis (lees: bed) te transporteren.

Normaal gesproken vond ik het altijd vreemd dat er wel heen transport was geregeld maar niet naar huis terug. Nu kwam het echter perfect uit want het was al weer een tijdje terug dat we een ouderwetse Brabantrit hadden gereden en zeker niet door de mooie omgeving van Rijsbergen, Chaam, Haaren en andere dorpjes verscholen in het prachtige Noord-Belgische land.

En dus togen Roy (volledig uitgedost in Assos-kledij, mooi !) , Bas (heel de week getraind op zijn nieuwe Tacx) en Michel samen met mij vanaf een uurtje of 11.00 (lekker uitslapen en op het gemak koffie drinken dus) richting Moerdijkbrug. Vooral de aanwezigheid van Michel, Freccia voor insiders, was bijzonder.

Sinds deze allroundsporter na de zomervakantie zijn focus volledig heeft verlegd richting het hardlopen met als uiteindelijke doel de Marathon van Rotterdam volgend jaar in 3.30 te gaan lopen, heeft hij ons niet meer verblijd met een deelname aan een Jaxitingrondje. Met een trainingsachterstand en dus een licht gespannen gevoel tot gevolg.

Het eerste uur reden Roy en ik lekker voorop door Zevenbergen, langs het Liesbos bovenlangs Etten-Leur en Rijsbergen op weg naar de Strijbeekse Heide. Hier fiets je even over de grens met België alvorens je over de heide en door het bos naar Chaam rijdt. Tijd voor een bakkie, doen we anders ook nooit.

Een overheerlijke cappuccino (niet voor Michel want dat mag niet van Eelco, zijn persoonlijke voedingsconsulent) en een koude cola (gedraag je nou eens Bas !) later gingen we weer op pad.  Door de Chaamse Bossen (waarom hier Roy dik 40 ging rijden weet ik nog steeds niet), langs Gilze, Goirle (Safaripark Beekse Bergen) en Biest reden we dwars door de prachtige Oisterwijkse  Bossen en Vennen naar Haaren.

Ondertussen moest ik al een aantal keren zwaar aan de navigatie want de route die ik had gemaakt met Garmin Connect ging er af en toe vanuit dat we met de MBT op reis waren. Dus moesten we de kiezelpaden, tractorsleuven en onbegaanbare bosweggetjes omzeilen. Michel vond het allang best want tijdens mijn werkzaamheden om een alternatieve route te fabriceren kon hij weer en beetje op adem komen. De intensieve looptrainingen gingen langzamerhand zij  tol eisen maar hij hing er nog aan.

Overigens zagen wij tijdens 1 van de onderbrekingen zowaar een zebra door een weiland lopen. Of dit nou een geestelijke illusie was, veroorzaakt door alle inspanningen of gewoon een pony met een gestreepte dekhoes, is mij tot op heden onduidelijk gebleven. Dat de foto hiernaast van Loch Ness kwaliteit is zal ook wel niet bijdragen aan het oplossen van dit mysterie. Ik hoop dat onze vrouwen thuis ons verhaal serieus zullen aanhoren maar ik geef ons weinig kans.

Bij Haaren reden we langs de Leemkuilen van Udenhout, nog even speciaal voor Roy over een heerlijk onverhard weggetje (niet aangelegd door Waterpas natuurlijk) en dwars door het bos op weg naar loon op Zand. Na 3 uur en 40 minuten stonden de vrouwen enigszins geirriteerd te wachten want het lunchen en omrijden had de nodige tijd gekost en dus waren we 45 minuten te laat. Ach, alle leuke dingen in het leven duren nou eenmaal wat langer. Bedankt guys voor wederom een heerlijke rit, met een speciale vermelding voor Michel. Ben fatto Freccia en we komen allemaal aanmoedigen 13 april 2014 !

Wil je dit ritje ook rijden of even de details bekijken dan kun dat hieronder doen.