Prijsvraag

Vandaag heb ik het genoegen gehad om te mogen fietsen met Franco en Bas, twee nieuwkomers in het Jaxiting Racing Team waarover nu al het nodige te vertellen is.

Over hoe deze coureurs terecht zijn gekomen in onze fietssociety kan ik kort zijn: ze wonen praktisch tegenover elkaar wat voor mannenvriendschappen vaak meer dan genoeg is om te ontluiken. Voeg hierbij het feit dat de kinderen van de Stylist (Roy dus) vaker bij Bas of zijn moeder verblijven dan dat ze thuis zijn en de link is gelegd.

Natuurlijk moesten ook deze heren door de ballotage-commissie en dat ging niet zonder slag of stoot. Van Franco was bekend dat hij in zijn vroege jaren al dan niet fanatiek op de racefiets had gezeten. En nog belangrijker: hij was inmiddels in het bezit van een Van Nicolas, geheel van titanium en afgewerkt met Fast Forward carbonvelgen. Dat zat dus wel goed. Maar de vroege jaren van Franco lagen net als bij ons ver achter hem en hij is van Italiaanse komaf en la vita bella dat is aan Franco wel besteed. De vraag was dus of zich wel staande kon houden tussen al die Jaxiting healthfreaks.

Het vraagstuk Bas was van een geheel andere materie. Deze vroeg veertiger met het vetpercentage waar Rasmussen nog jaloers op zou zijn, had tot ruim een half jaar geleden nog nooit op een racefiets gezeten. Weliswaar reed hij al een tijdje zijn Biesbosch-rondjes op een halve tourfiets (weliswaar van carbon) met recht stuur maar de 37 jaar daarvoor had deze beste man nog nooit, ik herhaal nog nooit, gesport.

Nou, Roy werd bedankt voor het binnenhalen van deze twee zondagsrijders. Daar ging ons gemiddelde en nog erger, ons aanzien. Om maar te zwijgen over het feit dat deze twee rookies natuurlijk ook mee wilden als we de heuvels op en de bergen in gingen. Als ze deze tochtjes al uit gingen rijden dan ging dat natuurlijk gepaard met hoog oplopende wachttijden bovenaan en een analoog daaraan oplopende irritatie bij de rest.

Ik zal de spanning niet langer op laten lopen maar de conclusie na driekwart jaar is dat de voortekenen ons volledig in de luren hebben gelegd. De twee hebben het zichzelf niet makkelijk gemaakt en zich samen onderworpen aan een hels trainingsprogramma waarbij toertochten boven de 160 kilometer in Nederland moeiteloos werden afgewisseld met de meest zware klimtochten in Wallonie en de Ardennen. En toen we in april Luik-Bastenaken-Luik gingen rijden met de hele Jaxiting-groep waren zijn ook van de partij.

Ondertussen reden de mannen op de zondag regelmatig (Franco) en altijd (Bas) mee en dus kwam het moment van officieel lid worden zeer dichtbij en restte er nog maar 1 formaliteit voordat de heren definitief toegelaten konden worden tot onze genootschap: een bijnaam. En dus gingen Freccia, Cor-stel-je-voor, de Stylist, de Acrobaat, Bring-me-home-Pim, Roelof de Verschrikkelijke, Onverstand en De Blonde Kopman bij elkaar te rade.

Bij Franco waren we er al snel uit want zijn bijnaam was gewoon een optelsom van zijn Italiaanse komaf, zijn gruwelijke hekel aan bergop fietsen in combinatie met zijn geliefde spijkerharde afdalingen en zijn voorliefde voor al het heerlijke dat de gastronomie heeft voortgebracht: Il Mattone aka De Baksteen.

Wat Bas betreft zijn we er gewoon nog niet uit en de reden daarvoor is dat we niet kunnen kiezen welke opvallende persoons- en/of fietskenmerken van hem het meest typerend zijn om te komen tot een alles omvattende bijnaam. Vandaar dat ik iedereen bij deze oproep om zich te buigen over deze (met name voor Bas zelf) belangrijke ceremoniële kwestie want zonder bijnaam geen Jaxiting-lid.

Om iedereen een handjes te helpen zal ik wat achtergrond informatie met jullie delen over deze bijzondere wielrenner. Zoals reeds gememoreerd fietst deze man pas pas echt fanatiek de laatste 9 maanden. Daarnaast is Strava zijn 2e thuis en weet hij werkelijk van alle andere Jaxiting-rijders moeiteloos hun Garmin-statistieken op te  noemen. Als ik wil weten wat mijn hartslag op de Galibier was dan bel ik gewoon Bas even. Verder heeft hij geen, ik herhaal geen, fietsspieren. Ik vraag mij zelfs af of hij wel spieren heeft in dat Sidonia-lichaam van hem. Maar daarentegen rijdt hij wel weer knetterhard zowel vlak als heuvelop. En heeft hij in zijn eerste jaar reeds de Marmotte, de Ventoux (volgens Freccia vanaf de makkelijke kant) en talloze andere zware Ardense klassiekers gereden. Voeg daarbij het feit dat hij 4 koffiezetmachines thuis heeft, een afbraak Pinarello bij Plieger heeft gekocht en zijn voorliefde voor chocolademelk en iedereen moet toch onderhand wel de nodige inspiratie hebben om te komen tot een passende bijnaam.

Reageren kan  onderaan dit bericht of je stuurt gewoon een mailtje, Whats App-je, Twitterberichtje of iets anders digitaals. Overigens heb ik zoals gezegd vandaag met de 2 heren door Brabant en de Hoekse Waard mogen crossen en ik kan je vertellen dat ze zowel op persoonlijk vlak als sportief een aanwinst zijn voor het Jaxiting Racing Team. Onder het genot van goede grappen werd er vandaag een slordige 90 kilometer weggetrapt met bijna 35 in het uur dus het lidmaatschap is een feit. Behalve voor Bas dan want die heeft nog geen bijnaam…..