Soms heeft iemand een goed idee en dan ga je dat idee ook daadwerkelijk uitvoeren en dan blijkt het later helemaal geen goed idee. Maar een briljant idee.

Even de voorgeschiedenis. Ruim 50 jaar geleden waren er eens twee lieve mensen die op elkaar verliefd werden. Deze mensen woonden in Raalte. Dit is een stadje heel ver weg in het centrum van Salland. Ze kregen twee zoons waarvan er 1 later heel Onverstandig bleek opgegroeid. Deze bekrulde en onstuimige jongeman verhuisde met zijn ouders mee naar Papendrecht en sloot zich later aan bij het Jaxiting Racing Team.

Ondertussen hadden de inwoners van Raalte ook niet stilgezeten en organiseerden zij 15 jaar geleden een bescheiden bluesfestival: Ribs & Blues. Dit groeide gestaag naar een regionaal en zelfs landelijk bekend festival. Dit ging niet aan ongemerkt aan Onverstand voorbij. Uiteindelijk schraapte hij alle moed bij elkaar en vroeg een aantal Jaxiting-vrienden hem te vergezellen naar het 170 kilometer verderop gehuisveste festival……op de fiets !

En dit was natuurlijk niet zomaar gezegd, zo gedaan. In eendrachtige samenwerking ontspon zich een met militaire precisie gecoördineerd routeplan in de hoofden van Roelof de V en DBK.  Het bezit van een camper, Garmin 800, een gezond portie autisme en een planmatigheid waar ze bij de luchtverkeersdienst jaloers op zijn, resulteerde dan ook in een perfect kloppende reisopzet waarbij zelfs de camperstops en wisseling van bestuurder tot in detail waren uitgewerkt.

Het plan in het kort: 5 fietsers, 1 camper, 1 Garmin 800, 4 lootjes en 4 tussenstops in achtereenvolgens Heukelum, Amerongen, Wekerom en Vaassen om uiteindelijk na 168,2 km te eindigen in Raalte. En ik kan je vertellen: John “Hannibal” Smith had geen beter plan kunnen smeden.

Na een spannend begin (lootjes trekken voor de volgorde van rijden in de camper) vertrokken we veel te laat bleek later richting de eerste tussenstop op 33 km: Heukelum. Onder een stralende hemel en met een rustig windje mee reden we via Gorinchem een mooi stukje van de Lingeroute (inclusief bijdehante veerponteres) tot aan de stop alwaar RdV ons zwaaiend op het dak van de camper reeds stond op te wachten. Een snelle chauffeurswissel, RdV eruit en Reginald erin, en op naar de 2e stop: Amerongen.

Over een deel van de Waterlinieroute, langs het Wiel van Bassa (niet te verwarren met het wiel van Basso natuurlijk), perfect manouvrerend door Culemborg, met de pont over de Lek, vervolgens over de Lekdijk naar Amerongen. Op deze dijk waagde een fietser op een hybridefiets met Willempiehelm ons brutaal voorbij te fietsen met een verbazend hoge snelheid. Dat kon DBK natuurlijk niet op zich laten zitten ondanks het feit dat er nog zo’n 110 kilometer voor de boeg lagen. Eerst erachter, toen er fenomenaal hard voorbij, daarna medelijden om vervolgens deze man in het kielzog mee te nemen naar de 2e stop: Amerongen.

Hier werd wederom gewisseld: niet alleen van chauffeur, Reg eruit, DBK erin, maar ook van Garmin. Een korte maar duidelijke uitleg werd aan Reg gegeven maar hierbij maakte DBK de cruciale fout de niet-Garmingebruiker gelijk te schakelen aan de doorgewinterde Edge 800 heavy-user. Met bijna catastrofale gevolgen. Soms zegt een foto meer dan 1000 woorden en vandaar dat ik me beperk tot het volgende: ik heb ruim anderhalf uur zitten wachten op 4 fietsers die 32 kilometer moesten afleggen en zij waren blij dat ze de volgende stop in Wekerom uberhaupt ooit hebben bereikt.

Bij deze stop ging mevrouw de V achter het stuur en gingen de overige 3 haantjes in gezelschap van een uitgeruste en volgevreten DBK vervolgens op weg naar de volgende stop dwars door de Veluwe tot het uiterste om hun navigatiedebacle te verbloemen. Direct werd er voluit weggereden waarbij de duidelijk aanwijzingen van DBK werden genegeerd. Dit resulteerde binnen 6 minuten in een strafbaar feit. Alle slagbomen ontwijkend en de overduidelijk opgehangen verbodsborden ten spijt werd het Rijksschietterrein t Harde even het domein van het JRT.

Nadat duidelijk werd dat dit een (letterlijk) doodlopende route was, werd gehoor gegeven aan de redelijkheid van DBK en kon een prachtige Veluwerit van start gaan. Vanuit Kootwijk werd met hoge snelheid koers gezet naar Hoog-Soeren om via de Torenberg uiteindelijk in Vaassen terecht te komen voor de 4e stop. Tijdens deze wildemansrit werden dwars door ruig natuurlandschap en over wegen die louter uit stenen, kiezels of zand bestonden onverantwoordelijk hoge snelheden gehaald. Met name op het laatste stuk richting Vaassen heuvelaf over een onvoorstelbaar lang kiezelpad werd er gereden zoals ik zelfs op het mooiste asfalt niet aan zou durven.

Mevrouw de V. stond reeds te popelen om over te nemen en was dus blij verrast dat we in mum van tijd de 35 kilometer off road hadden overbrugd. Vanaf hier het laatste stuk met Onverstand als chauffeur. Dit uit tactische overwegingen want dan kon hij zijn ouders alvast aansporen het bier koud en het eten warm te zetten. In een rustig tempo werd via Oene koers gezet naar de IJsselpont bij Wije. Hier werd nog even een stukje afgesneden en op weg naar Raalte kwam het kippetjesgedrag van mevrouw de V. nog even naar boven toen zij twee vrouwelijke MTB-ers in het vizier kreeg. Binnen een vloek en een zucht waren zij met een voldaan gezicht ingehaald.

De tijd begon nu te dringen, de kilometers gingen tellen en de hongerklop kreeg vat op een aantal rijders. Zeer verheugd waren wij dan ook toen we op 172,2 kilometer (het omrijden niet meegerekend) en met gemiddeld ruim 140 in de benen de bebouwde kom van Raalte bereikten. De tactiek bleek te werken: het hele privé parkeerterrein van het apartementencomplex van de familie Ten Have was afgezet met lint zodat de camper overal (en de rest nergens) kon parkeren, het bier stond verschrikkelijk koud en na een korte douche was een feestmaal ons deel !

Alles bij elkaar waren we zo’n 9 uur onderweg geweest met een netto rijtijd van ruim 6 uur. En het mooie van alles was dat we op het nippertje de laatste anderhalf uur van het festival mee konden pikken. Laura en de Vipertones waren top maar de biertent ging gevoelsmatig 3 uur te vroeg dicht. De munten werden omgezet in eiwitrijk Surinaams voedsel want de volgende ochtend stond er nog een tochtje op het programma in de omgeving van Raalte.

Na een korte nacht zat de volgende dag het weer ons weer mee en bleek het tegen de voorspellingen in droog te zijn. De Garmin was reeds voorgeprogrammeerd met een rondje over Heete, Lettele, Haarle en Luttenberg op weg naar het letterlijke hoogtepunt van de dag: De Lemelerberg. Deze 77 meter hoge stuwwal is prachtig bosrijk begroeid en gaat over 1500 meter  gestaag van 2 naar ruim 6 procent aan de top. RdV had schijnbaar nog wat bier en Suri Chicken in het bloed want Onverstand en DBK konden hem zowaar bijhouden naar boven. Wellicht dat camping t Pikkie  nog teveel nare herinneringen opriep die hem deden blokkeren.

Kortom: na tochten van gemiddeld 140 en 65 kilometer lang werd het weekend na een welgemeend dankwoord aan de verwekkers van Onverstand voor alle goede zorgen, besloten met een weldadige terugreis in de luxe van de camper. Met alcoholvrij bier en nootjes werd er rustig teruggereden naar Dordrecht waarbij het opviel dat Raalte toch wel een verdomd eind fietsen is.

Alle foto’s staan hier en de reisdetails staan hier (De Grote Tocht) en hier (Rondje Lemelerberg).