Vanmorgen met Pim vertrokken voor een hoogtestage in het Rijk van Nijmegen. Om 7.45 exact stond Pim reeds te wachten met het beloofde thermokannetje koffie, te nuttigen tijdens de reis naar het Rijk van Nijmegen. De Heinenoordtunnel, de Kiltunnel, de bruggen naar Papendrecht, Zwijndrecht en Alblasserdam en alle andere obstakels in onze omgeving hadden we nou wel gezien. En dus Pim verteld over mijn heerlijke tochtje vorig jaar in de omgeving van Nijmegen. Het Rijk van Nijmegen hoort bij de meest geliefde fietsgebieden van Nederland. In dit zeer afwisselende gebied met landbouwgronden, bossen, dorpjes en uitzichten hellen de wegen bijna allemaal. Bekend is de Zevenheuvelenweg, maar de grootste uitdagingen van geheel Midden-Nederland zijn de wegen vanuit Beek en Ubbergen naar Berg en Dal en Nijmegen. De ‘Koning van Midden-Nederland’ is de Oude Holleweg met een steilste stuk (van 300 m lang) van 12% en 74 hoogtemeters. Maar hier later meer over….
Klokslag 9 uur vertrokken vanaf de Ubbergseweg. Direct gelegen achter de Waalbrug en dus uitermate geschikt als uitvalsbasis voor onze tocht. Na nog geen 500 meter de eerste test op de vroege morgen: de Beekmansdalseweg. Nog geen 400 meter lang maar wel ruim 10 procent gemiddeld dus we waren direct lekker wakker. Over de Meerwijkselaan rechtsaf naar de Zevenheuvelenweg en voor Groesbeek linksaf voor een prachtig rondje rondom Heumensoord. Heuvel op en heuvel af dwars door de bossen heen.
Bij de Maas aangekomen voorbij Mook de eerste test: de Groesbeekseweg. 2,5 kilometer lang met stukken van ruim 6 procent en vlak erna de Zevendal, net zo lang en al even stijl met een stijlste stuk van 6,6 procent. Keihard naar beneden richting Milsbeek en dan linksom naar Groesbeek over de Sint Jansberg, 600 meter maar ruim 6 procent.
Na Groesbeek kreeg Pim op de Wylerbaan met vol wind tegen een wielerclub met angst inboezemende mooie tenues in het vizier en zette nog even vol aan. We waren ruim over de helft dus Bring-me-home-Pim deed zijn naam weer eens eer aan. En hij had ze voor Wyler al te pakken, net voor het zware stuk naar Berg en Dal over de zeer steile Hauptstrasse (inderdaad, we waren al in Duitsland ondertussen) en vervolgens de Oude Kleefsebaan. 2500 meter buffelen naar boven, 5,1 maximaal maar gewoon een erg lang stuk naar boven. We zijn de hele rit niet veel voorbij gereden maar hier werden we een paar keer gepasseerd alsof we stilstonden. Maar uiteindelijk kwamen we boven om ons mentaal voor te bereiden op het sluitstuk van de dag.
Knalhard naar beneden (met de remmen erop) over de Van Randwijckweg met stukken van 12 procent om uit komen bij de van der Veurweg, een kilometertje lang maar wel met een maximale stijging van 11,6 ! En dan vlak hierna de Oude Holleweg. Nummer 7 van heel Nederland (zie hier). Nog geen 900 meter maar met een stuk van ruim 300 meter van 12% aan het einde van redelijk pittig ritje en deze laatste was Pim te machtig. Hij ging als een trein omhoog zoals de hele ochtend al, keek naar boven voor zich uit om te zien hoever hij nog moest, knakte mentaal en moest met de voeten aan de grond. Ikzelf had lichaam en geest aan de voet van deze puist reeds losgekoppeld en reed meter voor meter tot ik boven was. Op de voet gevolgd door Pim die zich razendsnel had herpakt.
Naar beneden en met een laatste klim over de Ubbergse Holleweg, toch nog goed voor bijna 9 procent maximaal, richting Waaldal waar na ruim 2 uur koersen we voldaan en in redelijke conditie aankwamen.
Alles bij elkaar een heerlijk rit waarbij pas op de terugweg ik, volgens onze fysio, op volkomen onlogische spierplekken spastische aanvallen kreeg te verduren. Blijkbaar was het toch een energie vretende aangelegenheid geweest deze ochtend en dan was Roelof er niet eens bij. De rit nog even in het kort: 63 km in ruim 28 gemiddeld met een hartslag van 77 gemiddeld in 2u15. 600 meter stijging (zie onder) dus dat valt nog mee. Alle details kan je hier vinden en hier kan je ook de route downloaden.
Pim, bedankt voor een geweldige ochtend en ik zou zeggen: op naar Limburg. Of toch eerst een vlak rondje Lingeroute doen om mentaal een beetje bij te komen……
Ik had de route verkeerd in de Garmin geladen, dus ik was weer helemaal afhankelijk van de blonde kopman. Dat resulteerde in een Tocht der Zeven Zuchten. Als iemand behoefte heeft zijn longtoppen te ventileren dan is een tochtje rond Nijmegen met de bl. kopman een aanrader. Voor het eerst van mijn leven hellingen van +10% gereden die langer zijn dan de oprit bij m’n moeder. De ervaring dat je tegen een muur oprijdt en je niet durft te stoppen omdat je anders in een vrije val naar beneden vliegt is ehh..bijzonder. Eerdere helletochten en loodzware spinninglessen hebben geholpen dit te overleven. Denk je veilig in de auto naar huis te rijden, schiet de auto van 110 naar 170 km/h omdat hr. B. plotseling kramp in zijn rechterbeen krijgt….En dan nog praten over Limburg. Eerst maar aan mijn longarts vragen of hij m’n longen op de Oude Holleweg wil ophalen en kan terugplaatsen. Mooie omgeving, weer nieuwe ervaringen opgedaan, ik blijf het zeggen: altijd een avontuur met die Jacco B.