Na de ongelooflijke helletocht van afgelopen zondag, toch maar schoorvoetend Pim gebeld of hij uberhaupt nog met me wilde fietsen na het debacle van 3 dagen geleden. Nou is Pim de slechtste niet dus die wilde best met zo’n stumper als ik een rondje fietsen (voorheen racefietsen).

Het eerste dat mij opviel was dat meneer nog maar even tussendoor nieuwe Look-pedalen en bijbehorend, nieuw schoeisel had aangeschaft. Het ging hem blijkbaar nog niet hard genoeg, de moed zonk mij reeds in mijn oude, afgetrapte Shimano-schoenen met bijbehorende SPD-kinderpedaaltjes. Ook had de heer Cancellara zijn zomertenue maar eens aangetrokken waardoor zijn gespierde torso nog meer geaccentueerd werd. Schoorvoetend liep ik mee naar buiten, wetende dat het faken van een hartaanval ook geen zin had want meneer de fysio weet natuurlijk alles van reanimeren en heeft hoogstwaarschijnlijk een portable AED in zijn fietstasje zitten.

Op de brug naarZwijndrecht kreeg ik al wat meer hoop, er stond weinig wind en mijn voorstel om vandaag met een lage hartslag te gaan rijden werd zonder pardon gehonoreerd. Onderweg richting Heinenoordtunnel bedacht ik me dat mijn laatste bergpunten aldaar gewonnen spoedig in het Rijk der Fabelen zouden belanden. Het zij zo, geniet van wat je hebt, niet van wat je kwijtraakt (veel)…

Pim reed met onwaarschijnlijke snelheid de tunnel in en in de verte reed hij alweer naar boven terwijl ik in alle consternatie totaal verkeerd schakelde en op het binnenblad een trapfrequentie van ruim 200 haalde. In mijn lot berustend reed ik in eigen tred naar boven en dat ging helemaal niet onaardig. En terwijl mijn zelfvertrouwen weer wat groeide zag ik opeens een zwoegende fietser voor me, het zou toch niet…. Jawel, daar reed hij vlak voor me, naast me en …achter me. Eenmaal boven geraakt en weer de beschikking hebbende over enig hersenactiviteit zag ik dat alles weer bij het oude was. Hoe gelukkig kan een mens zijn of hoe een enorm goede motivator en sportpsycholoog is Pim dat hij me zomaar liet passeren. Het zal me een worst wezen, mijn rondje kon al niet meer stuk.

Op weg naar Klaaswaal lekker weer ouderwets intervalletjes gereden om en om maar deze keer ook onze rust tussendoor genomen. Het lijkt erop dat we het gaan leren en dat we elkaar niet meer helemaal de vernieling inrijden elke week. Heb je direct tijd over om lekker bij te kletsen (zou meneer Onverstand al in training zijn voor Alpe du Heelveel en als we Roelof + Arina uitnodigen om een ritje te gaan doen dan worden we er wellicht niet totaal afgereden door de heer de Verschrikkelijke, enz..) en van de omgeving te genieten. Vooral de Boomdijk, Bomendijk en Buitendijk vanaf Klaaswaal zij echt de moeite waard. Geen kip te bekennen en een waanzinnig mooie omgeving.

Kortom: heerlijk ouderwets gereden bij een lekker temperatuurtje, weinig wind en motregen. 55 km in 1.43 in een gemiddelde van 31,5 met een gemiddelde hs van 77%. Voorwaarlijk niet slecht. De route kan je hier in detail bekijken en/of downloaden.

Volgende week zondag hopelijk op naar Nijmegen alwaar een tochtje van slechts 65 km staat te wachten maar wel met de nodige hoogtemeters. Hier kan je de route alvast bekijken en/of downloaden voor je Garmin of anderssoortige fiets-GPS . Wie oh wie gaat er nog meer mee naast Pim en ondergetekende ?

Groeten van een (tijdelijk) herboren Tom Boonen !