Wat lacht het leven van een ambtenaar werkzaam in de onderwijssector ons toch toe, vooral in de herfstvakantie.

Want het was weer eens zover: de enorm hoge werkdruk moest na 7 weken onderbroken worden door een weekje welverdiende rust. En wat doe je dan: dan ga je zeilen, fietsen, zeilen, fietsen, spinnen, fietsen en zeilen.

Wat betreft het zeilen zit dat zo: honderdmiljoenmiljard jaar geleden heb ik een aantal  jaren intensief gezeild en ben ik ook nog eens totaal onbevoegd een blauwe maandag instructeur geweest (voor voornamelijk windongevoelige Duitsers met dyspraxie op de Grevelingen maar dit terzijde). Vervolgens 20 jaar niks mee gedaan totdat mijn vrouw het plan opperde om om huwelijkstechnische redenen (lees: qualitytime) weer eens ouderwets te gaan zeilen. Als dan ook nog eens een kennis terloops meldt dat hij zijn Hurley 700 tegen een bodemprijs weg doet dan is de kogel al snel door de kerk. Na een keertje proefvaren was ik verkocht en een een zeilboot rijker.

Dit ontspon zich allemaal tegen het einde van het seizoen maar leve de globalwarming: het ene prachtige weekend na het andere dient zich vervolgens aan. Met andere woorden, deze jongen heeft het afgelopen weekend en afgelopen zondag dus op een zonovergoten Hollands Diep menige zeilmeter gemaakt. Het grappige van dit alles in combinatie met mijn Windguru-verslaving is dat ik voortaan dus met gemengde gevoelens de windverwachtingen in mij op zal nemen. Veel wind is immers prima om te zeilen maar bar slecht om mee te fietsen.

En dus keek ik gistermorgen met een dubbel gevoel op de bovengenoemde windsite want het ging vandaag lekker waaien: ZO4 ! Nou had ik daar al een beetje op geanticipeerd want ik had alle fietsvrienden uitgenodigd voor een laatste lentetochtje in oktober gezien de mooie voorspellingen. En van al die gasten kwamen er toch maar mooi 5 opdagen voor een rondje Noord-Brabant: Bring-me-home-Pim (overigens Nederlands kampioen zeilen geweest), Freccia (net terug van trainingkamp in Normandie en een pin in de elleboog armer), Frans de Acrobaat (die deze week de Alpe d’Huez nog op heeft gereden…op zijn Tacx welteverstaan) en Elfstedentocht Peter in gezelschap good-old Wouter (nog steeds niet opgegeven voor een cursus “Verstandig koersen”).

De helaas afwezigen: Stylist Roy (kinderfeestje, lees Ajax-Feijenoord kijken), Onverstand (Help, mijn man is klusser), RdV en vrouwlief (camperbeurs…), Cor-stel-je voor (volslagen onbereikbaar), Buurman Michel (brommerritje denk ik) en nog vele anderen die blijkbaar een plausibel excuus hadden blijkbaar om deze toprit te laten lopen.

Roy al helemaal want daar had ik vorige week exact hetzelfde rondje nog mee gereden en alleen met Roy is het altijd weer bikkelen als die gozer met zijn Geesink-verzet en Contador-smile keihard voor je uit fietst. Dit ritje had een harde wisselgetrokken op mijn fysieke en mentale gesteldheid dus ik had de bovengenoemde vakantie maar even benut om voorafgaand aan het zondagsritje maar even flink te trainen op de Veluwezoom.

Na het geweldige succes in de zomervakantie en de overvloed aan vakantiedagen was ik hier maar weer eens naartoe afgereisd met als officieel doel het familiegevoel te vergroten in het bijzijn van vrouw, kinderen en de verwekkers van DBK. Geheim agendapunt was natuurlijk het geweldig aantal hoogtemeters dat daar op de Veluwe gemaakt kan worden.

Lang verhaal kort: met de MTB een kort ritje van 40 km met 400 HM gemaakt en op de racefiets in 70 kilometer 850 HM gemaakt. Dat je daar dus lekker kan klimmen kan je hier lezen maar het stukje over de Posbank is zwaar overdreven gezien het feit dat zelfs mijn dochter van 8 op haar omafiets naar boven gefietst is aldaar. De details van de 850 Hm kan je hieronder lezen.


 

Waar waren we gebleven, oh ja. Al met al een lekker ploegje zo op de zondagochtend en om 9.00 vertrokken we onder een stralende hemel met slecht 10 graden boven nul richting de Moerdijkbrug. Hier gebeurde was vreemds, ten eerste ging Frans als een komeet omhoog de brug op. Die gozer heeft zich in een half jaar tijd ontwikkeld tot een heuse heuvelrijder. Verder moest Wouter er al snel af. Zou dit weer zo’n ouderwetse Wouter-ochtend worden van afhaken tot met keihard wegrijden ?

Ik zal het alvast maar verklappen: driewerf ja ! Eraf gereden op de brug, met Mach 4 wegrijden (slechts gevolgd door Frans) viaduct omhoog om uiteindelijk zo rond de Biesbosch aan te geven dat de sjeu eruit was. Dit laatste was overigens zeer terecht en geheel te wijten aan 2 (!) lekke banden van Frans binnen 2 kilometer (hier kunnen Grote en Kleine Paul nog wat van leren) waardoor het tempo jammerlijk werd onderbroken. Zo zie je maar weer dat het rijden zonder Continental 4000s direct wordt afgestrafd.

Wat verder opviel was dat Freccia na wederom een ziekenhuisbezoek (pin dus uit de elleboog maar geen bewijs want hij kreeg m niet mee) gewoon weer aansloot bij de groep en dat Pim zijn zeilcapaciteiten alleen maar verder onderstreepte doordat zijn fietssnelheid gelijke tred hield met de steeds sterker aanwakkerende wind. Nog meer bijzonder was het feit dat Peter ondanks de sterke geruchten over zijn vermeende blessures (Wouter) wederom fluitend meefietste, ook omdat dit soort afstanden slecht 1/4 van de afstand bedraagt die hij normaal gewend is te fietsen (in zijn 1-tje).

Helaas hadden de mannen bij aankomst op het eiland van Dordt geen puf meer om nog even een rondje Biesbosch te doen en dus ging ieder rond 11.30 zijn weg om toch nog wat van zijn zondag te maken. Hieronder weer alle details van gisteren en om het jaar af te sluiten hebben we (ik en Roy dus) besloten om het jaar in stijl af te sluiten op de 1e of 2e zondag van november: Rondje hoogtemeters in Limburg, meeste stemmen gelden…..