Vandaag was het de dag van de wijze lessen.

Regel nummer 1: luister altijd naar je behandelend geneesheer, in mijn geval de chirurg die mij 4 dagen geleden opereerde aan een heerlijk tussen allerlei spieren ingekapselde lipoom op/in mijn rug. Aanwijzing numero uno: de eerste week rustig aan in verband met de hechtingen en zeker geen activiteiten zoals spinning, fitness, squash en rodelen. Naar deze raad heb ik overigens geheel tegen mijn principes in geluisterd.

Tip, aanwijzing, advies (hoe je wilt) numero zwei: in verband met de narcose niet direct allerlei duuractiviteiten want je lichaam moet gewoon even herstellen. Dus lekkere korte loopjes en fietstochtjes maar niet te intensief en te lang. Het moge duidelijk zijn dat ik natuurlijk niet 2 aanwijzingen in 1 keer kan opvolgen dus deze laatste tip heb ik maar naast me neergelegd. Dom, dom dom….

En het begon allemaal zo mooi: de befaamde Koga (bouwjaar 2007) was onder handen genomen door Gerhard. Een grote beurt met hier en daar wat aanpassingen: extra stuurlint voor meer grip, nieuwe ketting, nieuwe bandjes, alle schakelmechanismes picobello afgesteld en last but not least heb ik ook nog even een heerlijk longsleeve cyclingshirt aangeschaft voor nog meer aerodynamica. Verder: een stralend mooie dag met acceptabele temperaturen. Minpuntje was de redelijke wind NO 3/4. Maar een kniesoor die daar op let.

Plan de campagne was (lees was) Rondje Groot Ammers met in het achterhoofd de wijze lessen van mijn dokter Stam. Een kilometertje  of 55 met een lekkere lage hartslag, niets aan het handje. Maar eenmaal bij Groot Ammers aangekomen met reeds 30 kilometer wind tegen voelde ik me als een Gert-Jan Theunisse zo fit en het plan werd licht aangepast. Over Nieuwpoort naar Gorinchem en dan over Hardinxveld terug met het windje in de rug. Moet kunnen… Ter illustratie hieronder een momentopname van mijn toenmalige geluk en zelfvertrouwen.

Bij Gorinchem aangekomen zat ik nog lekkerder in mijn vel dan Ricardo Ricco en mijn zelfvertrouwen overstemde het stemmetje in mijn  hoofd die me probeerde over te halen gewoon linea recta naar huis te gaan om aldaar direct in een zuurstoftent te gaan liggen. Maar nee hoor, het ging zo lekker dus maar de brug bij Gorinchem over en dan gewoon over Werkendam en de pont van Kop van het Land terug. Topplan !

Bij Tankstation A. Kieboom en Zn. (maar die was er niet) een kleine aanvulling op mijn energievoorraad gehaald en dus heel even van de fiets. Beginnersfout natuurlijk maar ik voelde me geweldig. Vervolgens draai ik de Bandijk op voor de tien kilometer naar de pont, ik krijg de wind schuin tegen en mijn benen voelen plots aan als die van van iemand met verlammingsverschijnselen. Tevens heeft de energieboost het tegenovergestelde effect en daar is die dan: de man met de hamer.

Nog nooit heeft die dijk, dezelfde dijk die we vorig jaar na een tocht van dezelfde lengte nog even in 38 gemiddeld afraffelden, zo lang geduurd. ook omdat ik maar bleef turen naar mijn gemiddelde van die dag dat alsmaar aan het kelderen was. Volgens mij hebben ze van de week nog een stukje aan die dijk gebouwd maar na 3 uur voor mijn gevoel kwam ik bij de pont aan en gelukkig stond daar een muurtje anders was ik zo in de rivier gedonderd.

Tijdens de overtocht nog even een koekje en uit de wind in het zonnetje en het zelfvertrouwen kwam weer terug. Nog 10 kilometer te gaan, dat kan me de kop niet kosten. Wel dus. Wel eens de film The Neverending Story gezien ? Dat is een ultra korte film vergeleken bij de beelden die aan mij voorbij trokken op weg naar huis.

Voor de deur moest mijn vrouw de deur opendoen want de sleutel uit mijn zak halen bleek een onmogelijke opgave. Nou is een sleutel van 4 kilo ook wat overdreven evenals die woonkamer van 500 meter die ik door moest op weg naar de keuken. Hier gingen mijn gedachten naar Pim die ooit eens na een gezamenlijk tochtje een uur zich heeft vastgehouden aan het aanrecht in de hoop dat het koffieapparaat vanzelf een kopje koffie zou zetten voor hem. Kortom: Dokter Stam heeft altijd gelijk !

Nog even de getalletjes van deze dodemansrit: 77 kilometer in gemiddeld 30,1 met een hs van 79%. Hopelijk krijg ik van het weekend heerlijk achter de rug van mijn fietsvrienden een herkansing.