Zonder Onverstand maar met Freccia en Dennis ben ik vandaag afgereden naar het prachtige Kaatsheuvel.

Zou hij eigenlijk vorige week al zijn opwachting maken, deze week was hij er dan eindelijk bij: Dennis. Ik probeerde hem gisteravond nog af te schrikken met het feit dat we om 8.30 (in de ochtend) gingen afreizen maar een monter en bevestigend antwoord was mijn deel.

Dus om klokslag half negen stond hij op de stoep bij Freccia en zijn we bij -4 direct afgereisd naar de ultieme speeltuin voor jongetjes op mountainbikejes: De Drunense Duinen. Dik ingepakt, de fietsjes netjes afgesponst achterop en met Dennis in de achtervolging scheurden we naar de start om daar 9.17 klokslag een rondje te gaan rijden. En het begon voortvarend want Dennis had de goede klikpedalen bij de juiste schoenen meegenomen of andersom. En dat is bij een niet nader te noemen persoon ook wel eens anders geweest.

Overigens kwam er een zwaar professionele outfit met dito fiets uit de Ford Station van Dennis tevoorschijn van heb ik jou daar. Deze jongen had echt wel vaker gefietst op onverhard terrein. Zoals gezegd klikpedaaltjes en verder ontwaarde mijn oog ook nog een profi-fiets en een camelbag. Wat deze ras-MTBer niet nodig had natuurlijk was een helm en deze was dan ook gewoon thuisgelaten. Dit beloofde veel goeds.

Zoals gezegd, het was freezing koud en de track lag er dan ook keihard bij. Dit resulteerde de eerste 5 kilometer in veel gehobbel en gestuiter maar geen plassen en modder dus Freccia kon opgelucht ademhalen want zijn nieuwe stalen ros zou ook deze keer brandschoon uit de strijd komen. Dennis is een zeer verstandig mens en startte rustig aan. Het plan was om niet zoals vorige week 23 keer te stoppen maar slechts 1 keer bij de Rustige (of is het Rustende ?) Jager. En dat ook niet te lang want anders kregen we het weer koud.

Zo gezegd, zo gedaan en Freccia en ik reden lekker door, op de voet gevolgd door Dennis die heel slim een wat groter gat liet vallen en zijn eigen pace bleef rijden. Bij het enige rustpunt bleken de vingers alweer ontdooid, de conditie ok en Dennis verscheen al weer snel in beeld zodat we direct weer door konden.

Dat het 2e gedeelte van het parcours (met start dus op de Roestelbergse weg, aan de noordkant dus) veel uitdagender en afwisselender is, dat is wel bekend maar het zal ook wel met perceptie te maken hebben want voor ons gevoel waren we in mum van tijd weer terug bij de start. Niet veel later gevolgd door Dennis die gewoon slim zijn eigen tempo was blijven rijden. Zijn humeur werd er nog beter op toen ik hem meedeelde dat hij ruim 3 minuten sneller was dan Onverstand vorige week.

Want deden we er vorige week nog 1u19 over (met 23 tussenstops) vandaag waren we in 1 ruk doorgereden en dat resulteerde in 1u16. De vraag is natuurlijk hoe Onverstand hier op gaat reageren en wij hopen dat hij dat doet want volgende week gaan we weer !

Vraag van de week: wie weet er een leuke MTB-tourtocht binnen nu en een maand ?

Het Garmin Connect plaatje hou je nog tegoed want de site van Garmin lag plat (zeker doordat iedereen een Edge 800 aan het bestellen is) maar de historische foto’s wil ik jullie zeker niet onthouden.