Vandaag hebben Freccia en ik een zonovergoten, mooie en vooral lange tocht gemaakt.

Op alweer een heerlijke zomerse (2e paas)dag ging de wekker reeds om 8 uur want om 8.45 stond de koffie klaar in huize Freccia. Factor 40 op de armpjes en op het gezicht want het beloofde een lange tocht te gaan worden: een mooie Lingetocht. Dachten we toen nog…

Onderaan de de Sliedrechtse spoorbrug wachtten we even op James en een aantal kornuiten waaronder Peter de Locomotief. Alhoewel Wouter dondersgoed op de hoogte was van het plan om eens rustig te gaan rijden had hij Peter toch meegenomen. In het het begin reden we inderdaad relaxed richting Giessenburg maar eenmaal over de Brug van Pim begon de Locomotief op stoom te komen.

Met een gangetje van rond de 34 reed hij rustig voor ons uit want dit was slechts een kort trainingsritje als voorbereiding op de Elfstedentocht die deze man reeds 11 maal heeft gereden. Even voor de duidelijkheid: deze beslaat zo’n 250 en Peter placht deze onder de 8 uur te rijden. Rekent u maar uit waarom wij lekker achter zijn rug richting Arkel koersten.

Uit sociale overwegingen deden Wouter, Freccia en ik nog wat kopwerk maar met Peter aan kop ging het toch veel sneller en in een mum van tijd waren we in Leerdam. Tijd om afscheid te nemen van onze metgezellen en Freccia en ik togen richting Geldermalsen aan de boorden van de mooie Linge.

Waar het misging is wel duidelijk want ik gaf op dat moment duidelijk aan waarom ik Asperen niet in wilde, maar feit is dat we Acquoy nooit gehaald hebben want ik negeerde gewoonweg mijn trouwe Garmin. Na het echec van Limburg vorig jaar heb ik tegenwoordig het automatisch herberekenen uitstaan en volg ik gewoon mijn mooie routelijn.

Kilometers later bedachten we pas waarom we zolang westwaarts gingen, waarom we zo’n lekkere rugwind hadden en opeens was daar de torenspits van Gorinchem. Kortom: een duidelijk geval van afsnijden en pijlsnel een alternatief bedenken. Die was snel gevonden want Freccia was nog nooit langs de rand van de Brabantse Biesbosch gereden en zo geschiede.

Via Werkendam langs het Steurgat en het dijkje van Onverstand en hopla bij Hank de brug over. En nu was het dan eindelijk tijd voor een heerlijke koude cola met appelgebak met slagroom aan de haven van Geertruidenberg. Dit was ook wel nodig want we zaten toen reeds 85 kilometer en bijna 3 uur op de fiets. En aangezien heel bejaard Nederland aan het fietsen was met tussendoor een versnapering, deden we gewoon mee.

Volgetankt met suikers en zelfvertrouwen reden we nu richting de Moerdijkbrug langs Drimmelen en Lage Zwaluwe. Nog steeds met het windje in de rug. Dit kon niet goed blijven gaan. En natuurlijk vol de brug op want het credo rustig aan telt natuurlijk niet de hele dag…

En ja hoor, eenmaal op het Fietspad langs den Engel hadden we hem te pakken: een forse tegenwind. Een korte blik op het gemiddelde en de te rijden afstand deed mij besluiten dan maar af te stappen van het rustige voornemen en op en af reden we als een TGV door de Dordtse Biesbosch. Bij Kop van het Land aangekomen keken we scheel van de uitputting maar vanaf daar lachte de meewind ons weer toe.

En dus toch nog rustig geëindigd, iets wat niet elke week gezegd kan worden. Alles bij elkaar 134 kilometer in 4u16 met een gemiddelde van 31 en mijn gem hs was 74%. Volgende weken geen Freccia maar komende zondag alvast een beetje inrijden voor de Classico Giro van 8 mei.