Gespannen zaten Pim en ik vanmorgen onder het genot van een kopje koffie met 1 suiker naar buiten te turen.

Een knalharde zuidwestenwind deed de bomen in mijn tuin hevig ombuigen. Aangezien de meeste fietsvrienden zich met de meest uiteenlopende smoezen hadden afgemeld (dames 1 fluiten die reeds gedegradeerd zijn , fietsen met je schoonvader, surfplankplezier, etc) zou het een zware ochtend worden met zijn 2-en.

Gelukkig stond James ons waarschijnlijk (te laat) op te wachten aan de Zwijndrechtse kant. Hier stond tegenover dat Pim de afgelopen 3 weken alleen maar getaperd had en geen fiets aangeraakt dus waarschijnlijk moest ik zelf op kop naar huis toe.

Plotseling gingen onze hartjes sneller kloppen toen onverwachts de Stylist de tuin in kwam gereden. Deze geweldenaar rijdt als het moet 150 kilometer tegen de wind in dus met zijn aanwezigheid en brede rug we waren gered. Nog mooier werd het toen bij aankomst in Zwijndrecht onze James in gezelschap bleek van een nieuwe Peter: Ido. Peter zelf zit momenteel in de hooikoortslappenmand maar Ido scheen naar verluid niet voor de Elfstedentochtenkoning onder te hoeven doen.

Met volle moed dus de dijk af richting Heinenoord en dit euforische gevoel duurde exact 2 kilometer. Toen werden we met volle wind tegen ingehaald door een mogelijk lid van wielerclub de Mol op weg naar zijn wedstrijd. Ingehaald op zijn  fiets wel te verstaan en nog wel met een gangetje van rond de 35. En ja hoor, binnen 3 seconden hing James in zijn wiel en was de zondag echt begonnen.

Kilometers sleurde onze nieuwe vriend achteloos op kop en ik was alleen maar bezig met te bedenken waar ik dit nu weer aan te danken had. Aan James dus en deze begon ook vrolijk over te nemen in plaats van vaart te minderen. Overigens vertelde onze gast tegenover iedereen een andere versie van zijn zondagsverhaal. Bij de 1 was hij op weg naar Vlaardingen, bij een ander moest hij naar Rhoon en bij de derde vond de wedstrijd plaats in Strijen. Ik zet mijn geld op Rhoon, psychiatrisch centrum Delta welteverstaan.

We lieten onze mystery lunatic achter bij de Heinenoord en iets zei mij dat ik niet als eerste boven zou komen aan de andere kant van de rivier. En zo geschiede, ware het niet dat James het weer eens voor elkaar kreeg om zich na een dollemansklim volledig op te blazen en amper boven totaal geparkeerd stond. Kort souverein gevolgd door Stylist en ik er vlak achter met Ido in mijn kielzog. Pim kwam wat later maar reed wel direct in 1 tempo door richting Numandsdorp terwijl wij nog aan het hyperventileren waren.

De weg dwars door de Hoekse Waard richting Numansdorp met volle windkracht 4 a 5 tegen zal vast en zeker deze week weer terugsijpelen in mijn herinneringen. Maar het feit dat met name James een aantal plakkers eraf wilde rijden, deed het fietsplezier niet veel goeds. Onder het mom van de traditionele groepsfoto mocht er even gepauzeerd worden en kon de hartslag zich weer enigszins normaliseren. En nog beter, we spraken af met windje mee rustig op huis af te stevenen. Dacht ik…

Ik kan me vergissen natuurlijk maar feit blijft dat het gemiddelde van die laatste 37 kilometer naar huis toe ongeveer 36 a 37 bedraagt met uitschieters naar ver boven de 50 toe. Lekker rustig uitfietsen. Nog wel even wat bergpunten a la Pim afgesnoept van James. En de Kiltunnel uit wist ik me net achter Stylist  te verzekeren van een knappe 2e plek.

Even hoopte ik dat James nu wel een beetje opgebrand zou zijn gezien zijn achterhoedepositie bij de Kiltunnel maar niets was minder waar. Aangemoedigd door Stylist werd op de Zeedijk nog even vol gas gegeven. Nadat we de Stylist hadden uitgezwaaid reden we met zijn 4-en nog even richting Wantij alwaar emotioneel afscheid werd genomen (of hadden die tranen een hele andere oorzaak).

Helaas had het taperen in combinatie met het achtelijk hoge tempo van vandaag niet het normale en gewenste effect bij Pim en dus reed ik geheel tegen alle tradities in hem naar huis toe. Overigens, als je 3 weken helemaal niets doet en dan in zo’n gekkentempo je gewoon handhaaft, dan zit het wel goed met je fietsconditie. Klasse Pim, ik hoop alleen wel dat je koffiemachine op de vloer van keuken is geplaatst.

Kortom: 67 kilometer in net geen 33,2 gemiddeld dus we hoeven ons niet te schamen dacht ik zo. Met dank namens Pim en mij aan James, Ido en Stylist. Zonder jullie waren we waarschijnlijk nog aan het fietsen…