Na jarenlang sparen, intensief veldonderzoek en het nagelbijtend wachten op de levering, was het vorige week dan zover: De Koga Kimera Road UD Team 105  is binnen !

Het mooiste nieuws van dit alles was natuurlijk dat de binnenkomst van dit full carbon racemonster van 8,1 kilo afgemonteerd met een Shimano 105 groep (triple) samenviel met de start van een welverdiende voorjaarsvakantie.

En dus werd er de hele week gefietst, gefietst en nog eens gefietst. Mijn vaste dealer en steun en toeverlaat Kleinhout Fietsen vertrouwde mij nog toe dat de Koga na 1000 kilometer weer even nagekeken moest worden en ik deelde hem mee dat ik hem aan het einde van de week dan wel weer zou zien. Dit heb ik helaas niet gehaald maar het scheelde niet veel…

Vorige week zondag werd de Kimera gedoopt tijdens een ouderwets Jaxitingrondje door de Hoekse Waard. Het emailbombardement had zijn uitwerking niet gemist want de hele tuin stond om half tien vol met aluminium (dat die nog worden gemaakt)en carbon racefietsen.

Naast de onvermijdelijke Onverstand, Stylist en Roelof de V. had Wouter nog 2 fietsvriendjes meegenomen uit de polder: de zeer sympathieke Jasper en Erik.  Aldus vertrokken we klokslag 9.42 voor een 70-er om de Koga rustig in te luiden.

Dat rustig ging een tijdje goed totdat ik zelf wel eens wilde weten hoe hard mijn fietsje nou eigenlijk kon en voor ik het wist reed ik dik 40 met wind tegen: best hard dus maar niet erg sociaal. Lang verhaal kort: Wouter heeft zijn 2 vriendjes vanaf ‘s Gravendeel naar huis moeten duwen.

Ikzelf moest mijn doldrieste actie gecombineerd met een zware verkoudheid nog bekopen aan het einde met het missen van de aansluiting met de op hol geslagen Roelof aan kop. Maar desalniettemin was het een geslaagde proefrit. 70 km in 31,4 gemiddeld om precies te zijn. Klik hier voor de cijfertjes.

De volgende dag werd even gerust maar de dinsdag erna werd reeds vroeg in de morgen naar buiten getuurd: helaas, het regende. Totaal geen goed weer voor een nieuwe fiets natuurlijk en daarom werd er maar geswitched naar de MTB voor een ouderwetse Bike-Run-Bike. Ook wel weer eens lekker: eerst met een bloedgang naar de Biesbosch, daar lekker rennen en dan weer terug scheuren naar huis. Details, zie hier.

Vanzelfsprekend moest er ook nog op het huwelijkse vlak gepresteerd worden en dus had ik mijn eega omgespraat om een lekker tochtje te gaan fietsen aangezien zij ook in het bezit is van een racefiets maar bij gebrek aan rumtelijk inzicht (en een Garmin) nooit verder komt dan de gemeentegrenzen.

Maar met mij als gids durfde ze het wel aan en die woensdag togen we dan ook richting de Hoekse Waard om via Numandsdorp, Willemstad (heerlijk gelunched),  Klundert, Moerdijkbrug en en stukje Biesbosch weer terug te komen bij huize DBK. Groot respect voor moeder de vrouw want aan het einde van de rit stond de teller op bijna 98 km, kijk maar hier.

Vervolgens had ze de smaak zo te pakken, en wilde ze nog meer mooie routes ontdekken onder aanvoering van haar navigatiemannetje, dat we de volgende dag de Alblasserwaard onveilig hebben gemaakt. De kilometers van de dag ervoor zaten echter nog wel in de bovenbenen van mevrouw DBK dus het rondje over Giessenburg met zijn 52 kilometer (en bijna 26 gemiddeld !) was ruim voldoende die dag. ‘s Avonds moest ik ook nog even spinningles geven met in het achterhoofd dat de volgende dag een tochtje met Cor-stel-je voor op het programma stond.

Deze modebewuste racefietser annex goede grappenmaker had die vrijdagochtend het allerbeste voicemail bericht ever ingesproken (indien ik de rechten kan bemachtigen dan zet ik deze zeker nog een keer online, hilarisch !) met als rode draad dat hij reeds had vernomen dat ik in het bezit was van een racemonster, dat hij het altijd al erg hard vond gaan met mij erbij en dat hij enorm verkouden was geweest die week. Met andere woorden: niet harder dan 30 aub !

Nou nam ik deze boodschap voor kennisgeving aan want Cor is ook niet een misselijke racefietser en de laatste keer dat hij meeging naar Limburg hield hij zich kinderlijk eenvoudig staande. Nadat het huis van Cor bijna was afgebrand  door kortsluiting en we dus een klein oponthoud hadden, zetten we koers naar Noordeloos. Een lekkere wind tegen maar dat deerde mij en mijn Koga niet en dus nam ik Cor op sleeptouw. Hierbij hield ik mij niet helemaal aan de 30 kilometer afspraak maar we waren wel lekker snel halverwege.

En terug was eigenlijk hetzelfde verhaal, wat reed dat makkelijk zeg zo’n nieuwe fiets en dus reed ik de volgende 30 ook maar op kop. Moegestreden had ik geen andere keus dan de Bergpunten op de Papendrechtse Brug aan Cor te laten maar al met al was ik zeer tevreden met het feit dat ik ruim 60 kilometer schijnbaar moeiteloos had door kunnen trekken. En het moet gezegd worden, met Cor is het altijd lekker fietsen want die wordt nog liever NCRV-lid dan dat hij niet mee wil gaan in een tandje harder. Voor alle sappige details, klik hier.

Zaterdag alleen wat spiningles gegeven want zondag moest er alweer een Jaxitingtochtje gedaan worden. En ook vandaag waren blijkbaar alle dreigmails goed ontvangen want naast de rijders van vorige week (muv de vriendjes van Wouter die nog aan het bijkomen waren van vorige week) waren daar ook good-old Peter in gezelschap van nog zo’n krachtpatser uit Alblasserdam, Bring-me-home-Pim en als klap op de vuurpijl Mevrouw de Verschrikkelijke op haar fantastische nieuwe carbon Bianchi (net als haar man Roelof de V.).

Een rustig rondje Zevenbergen was de afspraak en dat werd het ook. Werd er door Roelof nog even met ruim 35 de Moerdijkbrug opgescheurd, hierna pikten we aan bij een grote groep renners die de dezelfde kant op moesten. En dus kabbelden we met een gangetje van 30 en een hartslag van een comapatient richting Zevenbergen. Hier splitsten de wegen en waren we  weer op ons zelf aangewezen. Wouter had zich al die tijd al rustig gehouden maar toen Peter ineens snelheid ging maken zo vlak voor het traditionele viaduct langs de A16, had ik de snode plannen van hem door.

Ik bleef in het wiel van Peter rijden die inmiddels dik 40 reed en ja hoor, bij aanvang van viaductje kwam een komeet voorbij gescheurd: Wouter. Dit zou met niet weer gebeuren zoals een aantal weken geleden en ik ging er met de moed der wanhoop achteraan en ineens stond hij stil. De koek was op en hoffelijk gebaarde hij dat ik er langs kon.  Dat kon ook niet anders want ik reed 35 en hij ondertussen 4….

Afijn, op de terugweg lekker het windje in de rug en het leek een rustig rondje te worden totdat ik met mijn nieuwe voorband vol op een kei reed en ja hoor: 1 kilometer later had ik een platte band de lachers op mijn hand. Of beter nog: de uitlachers, met Onverstand voorop natuurlijk. Dat ik bij zo’n dure fiets vergeten was om Continentals Gran Prix 4000s eronder te leggen en meer van dat soort superslechte grappen. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Terug over de Moerdijk werd er ook nog even aangezet richting de Biesbosch en ineens waren we de Alblasserwaardmannen kwijt die blijkbaar een afslagje eerder hadden genomen en dus togen we in een afgeslankt gezelschap richting Kop vh Land en ik kon het weer niet laten om even wat experimenteel gas te geven op mijn carbon scheurmonster.

De diverse groepen Parthenonlopers die breed over de weg uitgewaaierd aan het trainen waren voor de Marathon van Rotterdam warden door subliem stuurmanskunst ontweken en voor we het wisten waren we de Biesbosch uit. Roy, Herbert en Pim zaten gewoon lekker in het wiel ondanks  het hoge tempo en wat betreft Pim was dat een topprestatie. Niet alleen had hij eigenlijk wat last moeten hebben van wat trainingsachterstand maar daarnaast was hij ook het slachtoffer geworden van een Chasse Patat waardoor hij alvorens aan te sluiten bij ons met Mach 4 van boven de 40 had moeten fietsen. Hulde, chapeau en binnenkort kunnen we vast weer genieten van zijn bijnaam.

Ook dit was weer een bijzonder relaxed rondje gebleken (31 in het uur met HS van 71% gem) en de fietsweek werd in stijl afgesloten zoals dat hoort bij een nieuwe fietsje: een grondige poetsbeurt en daarna werd de heilige koe op 2 wielen weer warmpjes opgeborgen op zijn special plekje op zolder. In afwachting van het volgende ritje !