Halleluja, praise the lord… In de aanloop naar de Tourversie Giro Utrecht van 8 mei aanstaande hadden Pim en ik besloten dat er vroeg in het seizoen maar eens een 100+ gereden moest worden. Nou zag ik daar niet tegenop maar de voortekenen waren niet gunstig in mijn geval. Woensdag al hijgend in het wiel van meneer Verstand gezeten en de afgelopen 2 dagen gefietst en spinningles gegeven dus van enig taperen was absoluut geen sprake.

Wel is er afgelopen vrijdagavond uiterst behouden en over een korte afstand gekoerst, geheel tegen alle Blonde Kopman-principes in, en dat beviel eigenlijk heel goed. Hoe dat zondag uit ging pakken, dat was nog even de vraag.

En hoe pakte het uit: geweldig. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: 120 km in een gemiddelde van 31,1 met een gem hs van nog geen 74%. Halleluja, taperen is mijn nieuwe motto en levensinstelling. Alles lekker rustig aan en dan 1x per week lekker knallen. Goed voor het moraal, goed voor het lichaam en goed voor je sportieve karma.

Onze Kniellian verraste met zijn aanwezigheid tijdens het briefingmoment ten Huize Zandwijk (inclusie ouderwetsche filterkoffie). Hij was echter nog niet over de drempel of zijn trainingsdoel werd overduidelijk gecommuniceerd: tot Gorinchem en geen meter verder. Slim, verstandig en sowieso al top dat hij een lekker stukje met ons mee ging rijden.

Afijn, al keuvelend kregen we een wielerclubje in het vizier en na een beetje doortrappen reden we lekker uit de wind richting Gorcum, 28 a 29  in het uur en een Roelof-hartslag van 65%. Dat was nog eens lekker fietsen en als dat op 8 mei ook in colonne gebeurt met 27 gem dan hebben we een topdag.

Voor Gorcum afscheid genomen van vriend Kniellian en de groep en samen verder over de brug naar Woudrichem, Andel, Veen, Aalburg richting Genderen. En dat allemaal over magnifieke dijkjes langs de Maas. Echt prachtig en de Garmins waren ook weer aan elkaar gewend en dus konden we zien dat de hartslagen lekker laag bleven. Vanaf Genderen langse de Bergsche Maas langs Drongelen en Dussen op weg naar Hank.

Hier de brug over de Maas gepakt en onze oude, vertrouwde route opgepakt langs Geertruidenberg en Drimmelen naar Lage Zwaluwe. Moerdijkbrug over en even aan de benen gevoeld. Ze voelden nog prima aan dus maar besloten om een omweg via de Biesbosch te maken om aan de 120 te komen. Ik keek op de teller en zag dat we richting de 31 gemiddeld gingen dus maar even gas gegeven en met een lekker gangetje van rond de 37 over het fietspad langs den Engel net zo lang gejakkerd tot het cijfertje 31 verscheen. Vanaf Kop van het Land lekker naar huis getaperd en voor het huis van Pim eindelijk in de remmen geknepen en in elkaars wangen van vreugde: deze 120 zit in de fietstas !

Even samengevat: echt een aanrader deze tocht (zie hier voor details) , supermooie landschappen scheren voorbij! Verder dus 31,1 gemiddeld met een gemiddelde hs van 74% en mooi maar weer 3u43 in het zadel gezeten. Als er in huize Zandwijk geen noodbestelling kruiszalf wordt besteld deze week dan eet ik mijn geweldige AH joghurt-muesli repen voortaan in de breedte op inclusief de verpakking !

Met dank aan: mijn trouwe fietsvriend Pim, mijn nieuwe AGU-schoenen inclusief nieuwe Shimano 105 pedalen, Power Bar Ride-shots, mouwstukken, de matige ZO windkracht2, het geweldige weer  en …………  taperen!