Een weekje later dan de officiële toertocht, besloten Cor en ik om deze echte klassieker samen te verrijden.

Deze tocht voert ons langs de Utrechtse Heuvelrug, door de Gelderse Vallei, de Veluwe en het Rijk van Nijmegen en rond Arnhem. Tot de belangrijkste obstakels behoren de Amerongse berg, de Zijperberg-west, Italiaanse weg en de Posbank. En hiernaast niet, er staan maar liefst nog 14 beklimmingtjes op het programma waardoor je ruim boven de duizend hoogtemeters uitkomt.

Vergeleken met een week geleden hadden we het weertechnisch een stuk beter voor elkaar. Was het vorige week nog afzien door de wind en regenbuien, gisteren begonnen en eindigden we met een heerlijk zonnetje en hielden we het droog (afgezien van de traditionele 245 cola die Cor altijd halverwege bestelt dan….)

Omdat Cor toch een beetje opzag tegen die exact (ik herhaal: exact) 130 kilometers, had ik de auto stijf tegen het parcours aangezet dat direct naar de Amerongse berg leidde. Nu hoefden we niet eerst half Veenendaal door en konden we na 3 kilometer tenminste ons gelijk lekker warmrijden.

Bijna 1400 meter lang en een gemiddelde van 4,3. Als je maar hard genoeg naar boven rijdt dan krijg je het vanzelf warm en dat deden we dan ook. Overigens is nog steeds de luide knal te horen van de achterband van Reginald tijdens de legendarisch Giro van 2010.

Door het bos en langs de rivier de Lek gingen we richting de Defensieweg-west en na Rhenen (Grebbenberg, max 6,5) moesten we even de Garmin de les lezen want ik moest haast zelf navigeren. De avond ervoor was hij gereset door duistere redenen en nu stond blijkbaar de begeleiding bij het richtingaangeven niet aan. Kortom: het eerste stuk hebben we maar op eigen intuitie gedaan en maar de Garmin was net op tijd weer bij de les voor de Wageningse berg-zuid.

Hierna gingen we op weg naar een pareltje: de Italiaanse weg. Dit klinkerweggetje begint onderaan de Fonteinallee en loopt door een prachtig bos steil omhoog en er zit ook nog eens een heuse haarspeldbocht in. Prachtig en volgens mij is deze weg in de zomer als de bomen allemaal begroeid zijn nog veel mooier.

Door Doorweth gingen we op weg naar Arnhem en ondertussen passeerden we nog een aantal hobbels waaronder de Kluizeweg (6%). En zo langzamerhand naderden we het hoogtepunt van de dag, de beklimmingen van een aantal mooie weggetjes die ons bovenop de Veluwezoom zouden brengen.

Eerst was daar de Emmapiramide-west die vanuit Rozendaal zo’n anderhalve kilometer omhoog loopt met een bescheiden percentage maar dit is een lekkere opwarmer voor de Zijperberg-west. De ligt eigenlijk in het verlengde maar je mist wel de eerste paar 100 meter omdat je vanaf de Emma komt.

De Zijperberg-west is een heerlijk klim dwars door het bos, met een aantal mooie bochten en is redelijk lang: bijna 3 kilometer. Bovenaan ga je rechtsaf de Zijperberg-zuid af (ook een heerlijke klim om te doen, de zwaarste van deze omgeving met zijn 2400 meter en percentages tot 8%).

Onderaan naar links, even doorrijden en dan weer links: op naar de Posbank. Niet de langste en ook niet gemiddeld de zwaarste maar het venijn zit m aan het einde met zijn  9%. Hij is getrapt maar vooral de laatste 500 meter gaan flink omhoog waarbij de weg zich heel mooi omhoog kronkelt.

Bovenaan staat Paviljoen de Posbank en volgens mij was er een landelijke wielren-conferentie gaande, zoveel racefietsers als hier waren. Cor bestelde zijn gebruikelijke hoeveelheid cola en belde naar zij eega om door te geven dat het iets later werd want hij was vergeten te vertellen waar en hoelang we gingen fietsen.

Bovenlangs de prachtige Veluwezoom reden we terug rondom Arnhem om via de Bakensebergweg (6%), Westerbouwing (7%) weer op de Fonteinallee uit te komen die ons nu via de Holleweg naar boven leidde. De heuvelweg is een recht-toe-aan fietspad dat bijna een kilometer omhoog loopt met percentages tot bijna 8. een lekkere klim om in 1 ruk af te jakkeren dus, en zo geschiede.

Bovenaan naar links en onderlangs Wageningen (Wageningse berg oost, 5%) via Rhenen reden we dwars door het bos over de Defensieweg-oost terug naar waar we begonnen waren.

Alles bijelkaar: 3 grote cola, 4 marsen, 1x koppijn voor Cor +mentale problemen de laatste kilometers (het zou aan de verkeerde voorlichting voorafgaand aan de tocht omtrent het aantal af te leggen kilometers gaan, vaag verhaal), 0 lekke banden, 130 kilometer exact (zoals van te voren aangegeven) en bijna 1100 hoogtemeters.

Kortom: Cor, wederom bedankt voor humoristische gezelschap en voor alle anderen kan ik alleen maar stellen dat als je niet te veel met de auto wilt rijden om een mooi klimritje te maken dan nis deze tocht zeker een aanrader.