Afgelopen week was het na een paar rustige weken weer eens tijd voor een andere omgeving. Aldus werd richting gezet richting Dalhem, Wallonie.De familie DBK had zijn intrek genomen in Kasteel Cortils in tussen Dalhem en Mortier. Nu zullen velen denken dat ik deze plek met veel gevoel voor hoogtemeters had uitgekozen maar niets is minder waar. Mevrouw DBK had deze plek hoogstpersoonlijk zelf uitgekozen want manlief was natuurlijk een paar weken geleden reeds naar de Alpen geweest en nu mocht zij de plek van bestemming bepalen. Laat deze plek nou eens in het middelpunt van het epische centrum van al onze Limburgtochtjes liggen zeg, wat een toeval…

Om even aan te geven waar het rustieke kasteel gelegen is: op 2 kilometer van Les Waides (foto),  4 van Rullen, 15 van La Clouse en binnen een straal van 40 kilometer nog veel en veel meer zoals je hieronder kan lezen. En met de auto ben je in 35 minuten in Spa of  Stoumont vanwaar je allerlei heerlijke Ardenner beklimmingen kan uitvoeren. Kortom, de hele week werd er natuurlijk dagelijks gekoerst in een geweldige omgeving dicht bij onze tijdelijke voortuin.

Dag 1: Les waides, La Clouse en Rullen.

Op de dag van aankomst werd er kort geaclimatiseerd, even snel gegeten en vervolgens voor het avondschemer even 3 bommetjes afgewerkt. Want dat zijn Les Waides (15%), La Clouse (18%) en Rullen (17%). Maar wel bekende bommetjes want deze kuitenbijters zitten regelmatig in de Jaxiting Limburg Classic verstopt. Eerst maar even les Waides gedaan want die heeft op mij toch nog altijd een enorme aantrekkingskracht met zijn grote Es (de 2e, let op !) bovenop de top. De aanwezige wegenbouwers (wat deden die zo laat nog aan het werk ?) hadden geen oog voor de aanstormende DBK vlak voor het steile stuk. Ik van de fiets, tractorretje tergend langzaam aan de kant en ik moest mezelf weer op gang helpen op het steilste stuk. Ik was gelijk warm.

Vervolgens heerlijk meanderend langs heerlijke weggetjes, door het onvermijdelijke Aubel (zit in elke cyclo die door Wallonie loopt geloof ik) en opeens is ie daar dan: La Clouse. In het late voorjaar van 2007 werd er reeds druk gespeculeerd over welke mystieke berg er door de organisatie van Limburgs Mooiste uit de hoed getoverd was. De reacties van de deelnemers waren lyrisch; “moeilijker dan de Eyserbosweg, mooier dan de Dodeman!”. Als je het weggetje inslaat denk je een landweggetje op te rijden maar eenmaal boven, na het laatste steile stuk van 18% te hebben overwonnen, denk je daar wel anders over. Schuin tegenover ligt kerkhof Henri Chapelle, een goede plek voor een laatste rustplaats denk ik.

En dan rest nog Rullen. Kuitenbijters schreef reeds hierover: “Zij die haar eens beklommen hebben kunnen de vergelijking met de Keutenberg in het ‘Hollandse’ Schin op Geul niet weerstaan. Qua ligging en beleving doet zij inderdaad aan deze beproeving denken. Zij het dat de maximale percentage’s van ca. 17% niet aan de voet maar in de staart van de klim zitten”. Lang verhaal kort, je ziet m niet aankomen maar eenmaal voorbij de huisjes komen de percentages knalhard aan. Wel een zeer mooi en bijna verscholen gelegen klim en een aanrader voor iedereen die van kort en krachtig houdt. Details van dag 1 kan je hier vinden.

Dag 2: Forret, Richelle, Neufchateau en Les Waides

Op nummer 10 van de Kuitenbijters Mooiste staat Richelle. Ik had er nog nooit van gehoord, toch maar even opgezocht waar deze Alpeneskse  beklimming lag en warempel: naast de deur op amper 10 kilometer. Hier moest een mooi rondje van te maken zijn. In het begeleidend stukje over Richelle stond in 1 adem ook Cote de la Forret (met dubbel r) en aangezien ik een onbevredigend gevoel aan Les Waides van de dag ervoor had overgehouden (met dank aan de wegwerkers die op uurbasis werken) was het rondje om het kasteel snel beklonken in Mapsource.

Vanuit Dalhem via Mortier en Blegny ging het op en neer richting Bressoux. Vlak voordat je de Maas inrijdt sla je linksaf en pedaleer je eerst 500 rechtdoor omhoog. Hierna slinger je een aantal kilometers omhoog tussen de bomen richting Vert Bois. Bij Rue de Sarolay dender je weer richting Maasvallei en dit was zo’n geweldig steile afdaling dat ik onderaan de fiets omkeerde en nog even omhoog slingerde met ruim 13% als maximale schuinte. Boven weer omgekeerd en vervolgens begint onderaan al na 800 meter Richelle. een prachtig geasfalteerd wegdek en een lommerrijke kronkelweg omhoog laten zien waarom deze beklimming in de top 10 staat.

Na een korte afdaling zit je alweer in Dalhem maar een kleine omweg dient nog gemaakt te worden. Via Neufchateau (lang en best pittig) omhoog naar de hooggelegen doorgaande weg Winerotte waaraan veel gemene klimmetjes op uitkomen (zie dag 1). Aangezien de toevoerweg naar Les Waides al tijden dicht is, moest nu ook weer een, zeer mooie, omweg gemaakt worden. Deze weg leidt je langs een abdij en over de Val Dieu wat een heerlijke haarspeld-beklimming is. Afijn, eenmaal onder aan Les Waides besloot ik het middenblad erop te laten en aangezien de wegwerkers in de kroeg zaten was ik in mum van tijd boven zonder ook maar 1 keer uit het zadel te hoeven. zelfs niet vlak voor de 2e Es. Wederom een heerlijk buurtritje met de nodige hoogtemeters (bijna 1000) in weinig kilometers (50). Details kun je hier vinden.

Dag 3: Cote du Wanne, Stockeu en Rosier Est

De volgende ochtend zat DBK al om 7 uur in de auto op weg naar Stoumont. Dit is een perfecte uitvalsbasis voor een rondje als je eindigt met de Rossier want dan staat je auto onderaan de afdaling daarvan. Zo gezegd, zo gedaan. In een mistige omgeving reed ik eerst een paar kilometer vals plat naar beneden toen ik opeens naar rechts moest van mijn Garmin. Door het slechte zicht had ik geen flauw idee dat ik gelijk Mont de Fosse op moest. weliswaar via de makkelijke kant, maar de beentjes werden gelijk getest. En voelden goed aan. En dat was nodig want de nummer 3 op het lijst van mooiste beklimmingen staat de Wanneranval. Al doe ik deze klim niet vanuit Stavelot (de steilere variant), zie ik toch regelmatig 12, 13% op mijn Garmin verschijnen. En ook de lengte, ruim 5 kilometer vanuit Grand-Hallaux draagt bij aan de heerlijke klimervaring die ik opdeed in de Alpen.

Vervolgens zeil je naar beneden en als je het laatste bochtje om bent gekomen, sta je ineens oog in oog met een muur: De Stockeu. Roy had al eerder aangegeven dat hij altijd even schrikt als hij daar onderaan staat en met dit hart onder de riem begon ik  er maar gewoon aan. En of ik nou goede benen had, wind mee of de weg was afgevlakt: het viel reuze mee en in no-time stond ik naast het standbeeld van Eddy Merckx. Vergeten was de muur van 21%, het continue afwisselen van de percentages en het slechte wegdek. En hij stond op het lijstje.

Op naar de laatste beklimming: Col de Rosier Est, de nummer 7 op de mooiste-lijst die start vanuit Ruy. Maar voordat je daar bent, moet je eerst Stavelot verlaten via een rijksweg (Haute Levee) van soms 12% om vervolgens nog kilometers door te klimmen (langs Francorchamps) tot Neuville. Van Ruy begint dan inderdaad een mooie, groene klim en de venijnigste van alle 6 de mogelijkheden om de Rosier te beklimmen. Een gemiddelde van ruim 6% maar met uitschieters naar 12 zijn hier debet aan. Vanaf het dorpje Adrimonte vlakt de klim wat af en eenmaal boven volgt een heerlijke afdaling via de Sud-variant van de Rosier. En onderaan, daar staat dan je auto op je wachten. Alles bij elkaar nog 50 kilometer maar wel mooi bijna 1200 hoogtemeters. Op zo’n kort stukje is dat best aardig. Details: klik hier.

Dag 4: Cote de Foret, La Trasenter en Drolenval

Op mijn eerste klimtochtje met Roy, de SRC 2011, had ik mijn eerste haarspeldbocht-ervaring op de Cote de Foret. En aangezien Roy (met gezin maar die ging met mijn gezin naar de Mijn van Blegny, een aanrader trouwens) langskwam in Wallonie, had ik deze heerlijke beklimming er uit louter nostalgische overwegingen in ons rondje gepropt. Via Herve en de mooie afdaling bij Fleron, begonnen we onder een zinderende zon (de hele rit gemiddeld 29,8 graden !) in Trooz aan de klim. Wat een verschil met een jaar geleden, we knalden werkelijk de berg op. Bijna 3,5 kilometer en 10% maximaal staat hier garant voor een volle bak beklimming in een zeer mooie omgeving.

Bovenaan scheurden we naar beneden richting Nessonvaux over een andere parel van de omgeving: Cote de Hansez. Een enorme aanrader als je van lange, supersteile beklimmingen houdt, net als wij dus. Ineens sta je overigens ook in oog met het bovengenoemde stadje met uitzicht op de nummer 2 van de mooiste-lijst: La Trasenster. Wij pakken de Nord-variant en via Fraipont slingert deze magnifieke klim, die sterk lijkt op de Camerig in Limburg, zich naar Banneux.

Hier vandaan gaat het naar beneden naar Pepinster, en dat zullen we nodig hebben wat pep in ster, want hier wacht een voor ons onbekende gigant. Je fietst even horizontaal, nietsvermoedend door het mooie stadje als je opeens rechtsaf slaat. De Drolenval wacht niet en schiet gelijk door naar 12, 13 %. Op driekwart missen wij een afslag en klimmen gestaag door naar de top en staan uiteindelijk licht beteuterd bij het einde van de Drolenval waar wij niet boven zijn gekomen. Dat kan natuurlijk niet en we laten ons naar beneden vallen en pakken de route op op het steilste gedeelte van de klim. Als we voor de 2e keer weer boven staan, zijn we voldaan maar wel moe want het is een pittig ding. Gemiddeld zwaarder dan de Redoute en maar ietsje korter dus dat zegt genoeg denk ik.

Via een korte Strade Bianchi, de Fond de Noule, die verantwoordelijk zal blijken voor de enige lekke band van vandaag (voor Roy natuurlijk want die heeft geen Gran Prix 4000s…) hobbelen we op en neer weer terug naar Cortils alwaar we na 75 kilometers en bijna 1100 hoogtemeters ons neer vleien in de kasteeltuin. Details: klik hier.

Al met al….

Samenvattend kan en moet ik zeggen dat ik definitief verliefd ben geworden op Wallonie en de lager gelegen gebieden. Alles loopt daar of naar beneden of naar boven en elk hoekje dat je omgaat heeft een verrassing in petto voor de liefhebber van mooie, zware, lange, korte, opmerkelijke, bergachtige en uitputtende beklimmingen. Het 1e Jaxiting Classic Fietsweekend komt eraan en ik heb al een vermoeden waar dat wel eens plaats zou kunnen gaan vinden…..