Eindelijk was het dan zo ver, de Toerversie van de Giro Utrecht ging van start.
In de vroege ochtend werden we reeds bij Pim thuis getrakteerd op een heerlijke, wakkermakende koffie
Rond 7.45 vertrokken we richting de Jaarsbeurs. Herbert had een rendez-vous georganiseerd met zijn overige Alpe DuZes makkers en we parkeerden in de buurt van de Jaarbeurs.Hier had Danny er al voor gezorgd dat de startbewijzen al opgehaald waren, althans dat was het plan.
Door onverklaarbare redenen was alleen het startbescheiden van de Blonde Kopman aanwezig en dus reden we in gezleschap van Reginald richting de Jaarbeurs om daar de overige roze nummerbordjes op te halen. En we waren niet de enigen. 6600 fietsvrienden hadden zich verzameld en de meesten van hen waren van plan de langste tocht van 130 km te gaan rijden. Dat wordt dringen.
Overigens was alles top georganiseerd en de stemming was enorm gemoedelijk. Om 9.34 (inderdaad 4 minuten te laat Pim !) werden we weggeschoten en reden we in een lange rij richting De Bilt, Baarn en Soest. Voor die tijd had Pim zijn eerste lekke band al lang te pakken. Ik rij nou ruim een jaar met hem hij heeft nog nooit een lekke band gehad. En dit was niet de laatste van vandaag.
Langs paleis Soestdijk richting Vliegveld Soesterberg waar meer mensen lek reden maar het was wel een hele belevenis om over de kilometers lange en brede landingsbaan te zoeven. Hier werd voor het eerst dan ook even lekker doorgereden en prompt waren we Pim kwijt. Door de zeer groene omgeving tussen Amersfoort en Zeist reden we over de Utrechtse Heuvelrug. Veel harmonicarijden, dan weer 40 en dan weer stilstaan maar wat wil je met zo veel deelnemers.
Na 2,5 uur de eerste plaspauze en direct Pim maar even gebeld en die bleek voor ons te rijden in plaats van achter ons en vlak voor de Amerongse Berg pikten we hem weer op. De beklimming was nog maar half op weg of een oorverdovende knal ging door het peloton. Het was deze keer niet meneer Verstand die door de geluidsbarriere ging maar de 4e hands voorband van Reginald die zichzelf had opgeblazen onder zoveel krachten. Binnen- en buitenband naar de Filistijnen. En na telefonisch contact werd besloten dat Pim en ik verder reden en dat er door meneer Verstand en meneer Klapband gewacht werd op een hulpvaardige en om te kopen mederijder in het bezit van een buitenband. En die kwam uiteindelijk en tegen grove betaling deed deze meneer onvrijwillig afstand van zijn geliefde band en konden de twee krachtmensen beginnen aan hun inhaalrace.
Hierbij werden zij geholpen door de 2e lekke band van Pim (na een paar kilometer eerder al een pompbeurt gegeven te hebben aan dezelfde band). Over de verschrikkelijk mooie Lekdijk van Amerongen naar Nieuwegein reed het roze lint steeds meer door en konden er mooie snelheden worden gehaald van ruim boven de 40 en in no-time waren we al weer terug in Utrecht. Aangekomen bij de Jaarbeurs hadden Verstand/Klapband blijkbaar zo doorgeraasd dat ze bijna gelijktijdig aankwamen met Pim en mij.
Kortom: zeer leuke belevenis, een beetje te druk om lekker door te rijden maar wel een zeer mooie route (klik hier). Voor nog meer beeldmateriaal zie ook hier.
Ben benieuwd wat de volgende uitdaging gaat worden…..
Wist niet dat de gay parade dit jaar in utrecht was !?
Vandaag een goed driehoeksgesprek met mijn achtervelg, binnenband en buitenband houden.
De neuzen moeten natuurlijk wel dezelfde kant op staan.
Bleek ik bij thuiskomst ook nog een dikke enkel te hebben door een verzwikking opgelopen tijdens de inschrijving. Beetje moeilijk lopen op fietsschoenen met hoesjes.
Het scoren van een buitenband vond ik de mooiste actie van de dag.
Ik ga het niet meer hebben over de versnellingen van de blonde kopman aan het eind van een lange rit. Als je goed kijkt zie je bij hem een bochel ontstaan t.h.v. de linker thoraxhelft: zijn sporthart wordt zo groot dat de ribben gaan wijken. Veel dank voor alle hulp en zwarte handen!
Pim, die nieuwe wielertrui mag je komend weekend gewoon thuis laten hoor!
Gisteren zou het eindelijk gaan gebeuren, mijn allereerste beklimming van een berg, de Amerongse Berg! In het wiel van de blonde kopman ging het halverwege voortvarend tot het moment dat het startschot ging, nu mocht ik, als ware mr. Onverstand, ff echt bergop fietsen. Tot grote verbazing besefte ik dat het Reginald z’n ‘krijgertje’ was die verantwoordelijk was voor de grote constellatie onder de vele heftig zwoegenden om ons heen. Vragen om een buitenband aan, pak ‘m beet 3.000 klimmende wielrenners…. NIEMAND. Volgauto voorbij, dus heen-en-weer fietsen naar het eerstvolgende dorp!
Uiteindelijk was er toch één achterblijver die op de eerder gestelde vraag of IEMAND een reserve buitenband bij zich had, tot z’n eigen verbazing, spontaan “ja” zei maar desondanks wel doorfietste! Met enige overtuiging + beloond met 50% meer vergoeding dan gevraagd en 400 gram lichter mocht de lieve man van ons z’n tocht vervolgen en konden wij de ruim 20 minuten zo gewenste desperate reparatie uitvoeren. Toen begon onze tocht pas echt. De wegen waren volgelopen met lokaal verkeer dat na één uur wachten eindelijk de weg op mocht en wij moesten daar doorheen en we hadden bovendien geen enkel idee hoe we moesten rijden. Dat bleek ook wel toen we met zeer veel geschreeuw in een dorp terug werden gestuurd om een ander weggetje te pakken die we even daarvoor kennelijk hadden gemist. Eenmaal de volgwagen in zicht hadden Reg en ik er wel lol in en zijn we maar volle bak door blijven fietsen tot het einde. Dat laatste heb ik geweten, was gisterenavond niet van de bank af te krijgen. Kortom, bijzonder genoten en DE les: ik neem voortaan wel een gevouwen buitenbandje mee! 😉
(donkere) Spookrijder in de Giro:
http://www.omroepzeeland.nl/sport/9237/2010-05-11/zeeuwse-renner-gespot-in-giro-peloton.html