Herinnert u zich deze nog: Leve de Man van de TGV van het Cocktail Trio uit 1973 ? Nee, nou ik wel na vanavond. Werd hij in vroegere dagen nog meneer Onverstand genoemd, na vanavond op stap te zijn geweest met het Cocktail trio (Pim, ik en voorheen meneer O), noem ik hem vanaf nu De Man Van De TGV. Ik weet niet of hij die l’Alpe du Beaucoup binnen een uurtje of 2 wil afraffelen, maar als hij zo doorgaat zit een recordpoging er dubbel en dwars in.

Het rustigste moment van de hele avond was het traditionele kopje koffie van Pim (met 1 schepje suiker aub) en daarna was de pret over. De Zwijndrechtse brug opgeknald, de dijk richting Heinenoordtunnel afgejakkerd en daarna op een haar na bijna de bergpunten moeten overlaten aan DMVDTGV. Defibrillerend hijgde ik boven nog dat het vandaag weer een max 75% moest worden maar dit was tegen dovemansoren gericht.

Geen flauw idee waar we allemaal zijn geweest, ik zag in een flits Klaaswaal voorbij schieten, dacht iets van Strijensas te herkennen en werd bovenaan de lange klim van de Kiltunnel  lachend opgewacht door een lange, gespierde man op een knalrode racefiets. Pim is de hele weg er stoïcijns onder gebleven maar diep van binnen  moet hij zich ook gerealiseerd hebben dat we er weer een Roelof de Verschrikkelijke bij hebben.

Deze week nog gaan Pim en ik stilletjes middenin de nacht over B-wegen op pad naar België naar de vroegere huisarts van Gert-Jan Theunisse om daar onze heil te gaan zoeken in de medische wetenschap van onze Zuiderburen. Want opgeven is geen optie ……

Het enige voordeel van op sleeptouw bij onze eigen Cancellara is dat de cijfertjes redelijk indrukwekkend zijn: 55 km in 1.39 met een gemiddelde van 32,1. Als ik wil weten waar ik nou eigenlijk geweest ben vanavond dan klik ik gewoon hier even.