Een record is een gemeten overtreffende waarde. Vaak betreft het de beste prestatie in een bepaald gebied.

Een record kan volgens verschillende criteria tot stand komen (grootste…; kleinste…; langste…; verste…;) op basis van verscheidene grootheden. Records komen overal voor en duiden op de tot dan maximaal of minimaal bereikte of waargenomen waarden, die later overschreden kunnen worden.

Zo ook met het ronde-record van het MTB-rondje Drunen.Dit was voor dit weekend in handen van Freccia en DBK waarbij wij op 30 januari jl. de bijna 25 km in een zeer aardige 1u16 en 21 seconden hadden gerond. En wij hadden toen al het idee dat het een zeer scherpe tijd was. Het parcours lag er toen perfect bij en gevoelsmatig hadden we stevig  doorgereden. Mijn hartslagmeter verraadde dit al een beetje want mijn gemiddelde hs lag toen al ruim boven de 80%..

De week ervoor waren we door materiaalpech van Onverstand gestrand op 1u19 en een week na de recordtijd waren Freccia en ik weer present, scheurden als een gek maar de mindere omstandigheden (veel zand en 2 salto’s mortale van DBK) zorgden voor een 1.16, 31 maar wel met een hs van maar liefst 86%. Zou het record dan blijven staan tot de volgende herfst of zelfs winter ?

Daar dacht Onverstand dus blijkbaar anders over en dat bleek vanmiddag al toen hij om 13.00 present was met klikpedalen die bij zijn schoenen pasten. Een voorbeeldige voorbereiding op een prachtige dag dat het parcours er weer wat harder bijlag. Zou het dan toch ?

Geleerd van het verleden werd er bij 5 graden Celsius relatief rustig gestart en Onverstand mocht het eerste deel, en het meest irritante, hobbelige, saaie, etc, op kop. Voordeel was wel dat in de middag er blijkbaar minder gefietst wordt want we hoefden niemand in te halen en dus af te remmen op zoek naar een geschikte passeerplaats. En remmen doen we sowieso al bijna nooit. Ik niet uit principe en Onverstand niet omdat deze onder oorverdovend lawaai het eenvoudigweg niet of nauwelijks doen.

Halverwege even de ruggen gerecht, mijn stinkhandschoentjes besproken en direct weer door voor het tweede deel dat echt prachtig is (en vanaf hier nog maar 12 kilometer te gaan, een groot psychologische duw in de rug). En dat gaf blijkbaar moraal want in 1 keer werd als een trein op de finish afgekoerst slechts onderbroken door een frontale aanvaring van een volslagen in de weg staande boom met Onverstand. Zelfs de Freccia-bocht werd met succes genomen en bij de finishplaats De Roestelberg werd de stopwatch hoopvol ingedrukt: 1.15, 06 !

Wat gaat de toekomst brengen, zijn er wellicht Jaxiting-fietsers die de komende tijd en poging gaan wagen zodra ze niet meer verkouden zijn (Roelof de Verschrikkelijke), familieverplichtingen hebben (Freccia), kinderloos (Dennis) of een mountainbike gaan aanschaffen (Bring-me-home-Pim).

Ik wacht het rustig af want voorlopig zijn Onverstand en ik de komende 7 dagen recordmeister !