Afgelopen week was de hele familie Jaxiting op uitnodiging te vinden in de Eifel. Voor fietsers die dicht bij huis willen proeven aan het berggevoel is deze streek een absolute aanrader. Eind vorige jaar was mijn eerste kennismaking met de Eifel en dat smaakte direct al naar meer dus werd de familie overgehaald om een midweekje daar door te brengen.
Om precies te zijn was de uitvalsbasis het stadje Heimbach gelegen aan de afgedamde Rur. Drie uurtjes met de auto en je waant je direct in bergachtig gebied. De omgeving is bezaaid met lange en middellange klimmen inclusief vele haarspeldbochten. Er loopt werkelijk geen meter horizontaal en de meeste routes lopen door prachtig beboste en stille gebieden.
Vanuit onze Landal-villa hadden we een prachtig uitzicht over het Rurdal. Ten zuidwesten hiervan ligt het gebied rondom de Rursee en en de Urftsee. Als je een beetje doorfietst kan je in 2 uurtjes om deze meren heen fietsen. Je fietst dan op en neer over de hellingen rondom deze meren. Zo rij je het ene moment op ruim 500 meter hoogte om vervolgens af te dalen naar de oevers op nog 300 meter. Enorm afwisselend, zeer goede wegen en veel hoogtemeters op een korte afstand.
Am Mullenberg
Op de dag van aankomst heb ik de omgeving even verkend en ben ik via Schmidt eerst omhoog gereden om via een prachtige afdaling naar Nideggen te rijden. Op en neer gaat het dan naar Hausen waar een relatief onbekende maar prachtige klim ligt: Am Mullenberg die over de gelijknamige berg voert. De klim laat zich nog het beste vergelijken met die van Vitchen die op de grens van Nederland en België over de Schoppenerheide voert.
Bij binnenkomst in het dorpje gaat het direct steil omhoog waarna het even afvlakt tot je het bos ingaat. Vanaf hier komen de percentages niet meer onder de 8 en met uitschieters tot ruim 14% kronkelt deze weg zich omhoog door het bos. Eenmaal boven wacht je een prachtig wijds uitzicht over de omgeving en moet je je nog even schrap zetten voor een supersteile afdaling weer richting Heimbach.
Om het hele ritje nog even af te sluiten met een ware slotklim rij ik langs kasteel Burg Hengebach omhoog te rijden richting Abdij Mariawald. Een pittige klim van ruim 5 kilometer met ruim 6% gemiddeld dat je uiteindelijk bovenop de Meisberg brengt en zodoende bijna 300 hoogtemeters overbrugt. Aan het einde van de week heb ik het tochtje nog een keer gedaan maar toen andersom. Net zo mooi overigens…
Rondje meren
De twee opvolgende dagen heb ik het merenrondje gedaan. Eigenlijk bestaat deze ronde maar uit 3 echte beklimmingen met nog een paar kortere klimmetjes. Het mooie is dat je iets meer dan 50 kilometer aflegt maar wel bijna 1000 hoogtemeters overbrugt. Ook deze route is enorm gevarieerd, over het algemeen erg rustig en de wegen zijn zoals je gewend bent in Duitsland, erg gründlich.
Vanuit Heimbach ben ik omhoog gefietst naar de abdij om vervolgens via een hele lange, slingerende afdaling in Gemünd aan te komen. Vanaf hier gaat het direct weer omhoog over een redelijk saaie weg zonder bochten richting Morsbach. Hier kom je op het hoogste punt (532 meter) om vervolgens aan de afdaling te beginnen die de eentonige klim meer dan goedmaakt.
Vanaf de over van de Rursee klim je nu via de Steckenborg weer helemaal omhoog tot ruim biven de 500 meter. De klim bevat een groot aantal haarspeldbochten en leidt voor ene groot deel weer door een bosachtige omgeving. Eenmaal boven heb je een prachtig uitzicht over het meer en vanaf hier rij je naar Strauch om vervolgens bovenlangs richting Schmidt te rijden. Vanaf hier is het eigenlijk gewoon ruim kilometer afdalen weer terug naar Heimbach en kun je mooi je gemiddelde nog even opschroeven. De afdaling vanaf Schmidt is er ook weer 1 van grote schoonheid met met talloze bochten door een mooi bos.
Alles bij elkaar zo’n 54 kilometer en in dat korte ritje overbrug je toch maar liefst 948 hoogtemeters.
Hammer-rit
November vorig jaar reed ik mijn eerste meters in de Eifel. Naast het feit dat ik toen al getroffen was door het geweldige natuurschoon en een opeenstapeling van mooie beklimmingen, kon ik mij vooral nog 2 beklimmingen goed herinneren omdat deze zeer pittig waren. De ene was de zogenaamde Branderhaild klim alias Widdau Mauer en de andere had de zeer uitnodigende naam Hammer Mauer. Vernoemd naar het plaatsje waar deze zeer steile klim begint.
Aangezien ik in ieder geval 1 lange tocht wilde maken met een leuke uitdaging werd het een rondje Rursee die onder andere langs deze muur zou voeren. Ik plande de rit op Strava en maakte daarbij een ruimere bocht dan anders en kwam zodoende uit op ruim 90 kilometer.
Via de bekende klim naar Schmidt (mooi !) daalde ik vervolgens af om in Oostenrijkse sferen te belanden. Niet alleen voerde de klim die volgde naar een plaatsje met de naam In Obersdorf, ook de omgeving deed voorkomen alsof je ergens in de bergen aan het fietsen was.
Vervolgens weer omhoog en omlaag naar Simonskall om over een nostalgisch bosweggetje weer omhoog te slingeren. Kortom: de eerste 25 kilometer zouden eigenlijk een opmaat moeten zijn voor het echte werk maar in werkelijkheid waren dit de mooiste kilometers van deze week.
Nu reed ik weer richting Rursee om via de klim met de prachtig Duitse naam L128 de Rurberg op te rijden. Maar liefst 8 haarspeldbochten en 5 kilometer heeft deze klim nodig om boven te komen om hierna weer af te zakken naar het meer.
Op en neer met vele bochten langs Rauchenauel en via de prachtige Hammerstrasse kom je weer in Oostenrijkse sferen op weg naar der Hammer. Vanuit het gelijknamige dorpje zie je een muur opdoemen die in werkelijkheid een weg is die gelijk supersteil begint. Na 4 kilometer stoempen door een bosachtig gebied met slechts 3 scherpe bochten kom je uiteindelijk wel boven maar deze klim voel je wel even na branden in de benen. Zeker als je alles op de 39 rijdt zoals ik altijd meen te moeten doen de laatste tijd.
Gelukkig heb je nu weer even de tijd om te herstellen want bovenlangs rijden we via Simmerrath terug naar Schmidt om daar weer die prachtige afdaling te doen naar Heimbach. Hier buigen we nog even af naar Hausen voor mijn nu al favoriete klim Am Mullenberg door dat prachtige bos met als toetje het mooie uitzicht.
Uiteindelijk kwam ik aan bijna 94 kilometer met ruim 1500 hoogte meters. Een waardig en zeer mooi slot van een zeer geslaagde Eifelweek. Met garantie dat ik hier weer terugkom om nog meer te genieten van al het moois dat deze streek het wielrennen te bieden heeft !
