Zijn de benen al wat vermoeid aan het raken? Was het bed vannacht niet zo goed om weer uitgerust op te staan? Was het ontbijt nou net even een stuk kariger dan de dagen hiervoor? Hapert er iets aan je fiets? Begin je je te irriteren aan iemand in de groep, ondanks dat je dacht dat je met aardige
gasten op stap was?

Is het slecht weer geweest de vorige dag en is alles lekker vies geworden? Heb je je fietskleren gewassen, maar zijn ze ’s ochtends niet droog en moet je die vochtige spullen weer aandoen? Of is het juist erg warm en dacht je dat je die waterzak toch niet nodig zou hebben en is er tot overmaat van ramp geen enkel restaurant onderweg? Hang je steeds achter aan de groep en wordt het geestelijk zwaar, omdat de anderen wel wachten maar weer wegrijden als je er net aankomt? Willen sommigen steeds stoppen bij een terrasje, terwijl jij moeite hebt om daarna weer op gang te komen? Ben je het zat om bij iedere slok uit je bidon ook een hap zand mee naar binnen te krijgen?

Op de derde dag zijn de reserves van thuis meestal wel opgebruikt en moet je je doorzettingsvermogen ten toon spreiden. Nu komen de ware bikepackers bovendrijven. Go with the flow en maak je niet te druk om kleine dingen. Die oude vestingstadjes liggen allemaal op een heuvel in
Toscane, dus dat wordt een vliegende lancering bij de start vanuit San Gimignano. Niet zo’n lange etappe en niet te veel hoogtemeters, dus lekker wat tijd om in mooie plaatsjes te kijken. Eerst Monterigioni en daarna iets over de helft Siena. De finish ligt in Vescovado

Een echte relatieve rustdag. Dit wordt de dag van de hupjes en wel een stuk of 30 als je het een beetje natelt. Hupjes van klein tot groot, dus heel de dag op en af tot je er genoeg van hebt. Er zitten af en toe wat steile stukjes in van boven de 10% maar lang duurt het nooit. Even terug naar de 34×34 en je bent al weer boven. Op Strava staat een segment met de naam “Muro di Radi” met welgeteld 33 m hoogteverschil en gemiddeld 10%. Ga er maar aanstaan. Ook is dit de etappe met het hoogste percentage gravel enwel 72%. Dat komt mede omdat we tussen Siena en Vescovado over de
bekende Strada Bianchi rijden die ook in de voorjaarsklassieker met de
gelijknamige naam zijn opgenomen en in de tourrit l’Eroica met oldtimer
fietsen. Het wordt ook een lekker avontuurlijke etappe, want bij kilometer 8 wordt de rivier doorwaad. Er zitten direct al mooie afgelegen stukken gravel in het eerste deel tot Monterigioni. Echte ruige bonkige paden af en toe, maar ook goed berijdbare stukken met gravel 1.0 of misschien 2.0. Via
diverse kleine plaatsen, de ene wat feeërieker dan de andere, komen we na circa 30 km bij het kleine vestingstadje Monterigioni. Via een smalle onverharde toegangsweg met twee bochten komen we bij de stadspoort en daar loopt het over de oude straatverharding nog even steil door. Tijdig
terugschakelen is verstandig. Groot is het plaatsje niet en als je niet uitkijkt ben je er zo doorheen.

Beter om even af te stappen en de sfeer op te snuiven. Het is wat toeristisch, maar zonde om het niet te bekijken. Misschien even een cappuccino drinken op het plein. Ben je eenmaal door de stadspoort aan de andere kan van het stadje, dan daal je weer af naar de doorgaande weg en daar snel een onverharde zijweg in te schieten. Asfalt, daar zijn we niet voor naarToscane afgereisd. Hoe hebben ze die wegverharding ooit kunnen
uitvinden.


Misschien leuk voor wielrenners met lichte fietsjes (sorry dames en heren), maar een beetje vent wil toch niks liever dan gravel. Na Monterigioni rijden we 15 km door en komen in Siena. Het is even gedaan met de rust, want het is een grote stad, maar je moet deze stad natuurlijk wel gezien hebben. We gaan hier weer door het centrum naar het bekende schelpvormige monumentale, magistrale en fenomenale plein. Hier wordt zowel met paarden als met fietsen geracet, tijdens de Palio en de finish van de
Strade Bianchi ligt hier ook. Lekker even rondkijken en genieten.


Na Siena volgen we over een flinke afstand de Strada di Certosa die voor een deel in gravel is uitgevoerd. Er zijn mooie wijdse uitzichten over het heuvellandschap. Er volgen opnieuw wat kilometers op asfalt, maar bij Colle Malameranda draaien we de SP34b op om tot Radi 8 km lang van
hagelwitte strada te genieten. Dit is een van de secties die ook in de race zit.
Na Radi komen we snel weer op de volgende gravel sectie van 4 km tot bijna Murlo. Net daarvoor stoppen we in Vescovado waar we lekker aan het zwembad kunnen liggen en genieten van de kunsten van de hotelkok !