Het was alweer een tijdje geleden maar Cor en ik hebben een oude traditie weer opgepakt: samen ergens omhoog fietsen.
De eerste keer dat we dat deden was in 2013 toen we samen de Marmotte-route aflegden. Het jaar daarop deden we samen het drieluik Stelvio, Gavia en Mortirolo. Daar schreven we trouwens nog een mooi stukje over in de Soigneur en hielden we een mooie Thule fietsdrager voor de Alfa Spider van Cor over aan die reis.
Rolverdeling
De rolverdeling bij deze reisjes is overigens vrij simpel: ik regel verblijf en stippel alle routes uit, en Cor brengt ons erheen. Zo ook weer dit jaar. Plan A was met de T2 van Cor naar de Eifel te rijden maar het werd Plan B: in de Alfa Spider naar de Ardennen en Limburg.bij Xhierfomont
Na maandenlange droogte in geheel Europa rijden wij in de open Spider het noodweer tegemoet dat voor de verlossende koelte moest brengen. Als door een wonder verdronken we net niet en bij aankomst bij onze B&B trok de hemel open. Als dat geen goed voorteken was. En dat was het !
Dezelfde middag deden we een opwarmrondje waarvan we allebei niet echt veel zelfvertrouwen kregen want het ging moeizaam na een kleine 3 uur in de auto gezeten te hebben. Nou reden we in 2014 na 12 uur opgevouwen te hebben gezeten de volgende dag 2 keer de Stelvio op dus dat mocht eigenlijk geen excuus zijn.
De volgende dag scheen de zon weer uitbundig maar was het lekker afgekoeld. Dat was ook nodig want er stond een pittig ritje op het programma. De laatste keer dat Cor omhoog gereden was, was ergens in maart op de Posbank terwijl ik juist net terug kwam van een hoogtestage met 24.000 hoogtemeters in de Auvergne. Kortom, we stond wat verschillend aan de start zullen we maar zeggen.
De route kun je hieronder vinden maar deze was echt prachtig met bekende en minder bekende Ardense klimmen. Naast de Rosier Sud, Ancienne Barriere en de Wanneranval (au!) reden we bijvoorbeeld ook de zeer mooie klim Xhierfomont (haarspeldjes!) en de 3-trapsraket Maquisard-Fraineux-Haute Desnie. Resultaat: 98 km en ruim 2100 hm, joepie !
Limburg: mijn favoriet
De volgende dag reisden we af naar mijn favoriete klimomgeving dicht bij huis: Limburg/Voerstreek. Ondertussen ben ik daar zo vaak geweest dat ik de route uit mijn hoofd reed met als bijkomend voordeel dat je onderweg nog eens kan improviseren. Cor gaf aan goede benen te hebben dus ik besloot hem een mix van onbekende maar mooie en pittige klimmetjes voor te schotelen. Kent u ze: Kinkenberg, Les Waides, Mur Grises Pierre, Malbroeck, Cote Schophemerheide (deels onverhard) en Gieveld (de mooie klim de Loorberg op).
We parkeerden bij Het Hijgend Hert en we kwamen ruim 4 uur later via de prachtige klim vanuit Mechelen over de Kleeberg via het hoogste dorp van Nederland (Vijlen) daar voldaan en uitgehongerd weer aan. Bijna 99 km en 1700 hm verder en het enige wat Cor nog kon uitbrengen was: ” wanneer gaan we weer?”.
Gelukkig hebben het filmpje nog (en de routes).
